عکاسی مستند در ایران مانند راه رفتن روی لبه تیغ است

گفتگو

محمد عطی محمدی عکاس در گفتگو با مقدار وی در خصوص عکاسی مستند گفت: ثبت وقایع زندگی آنطور که هستند، بدون تغییر، بدون رنگ یا سیاه و سفید، هدایت و حذف یک عنصر، به معنای توقف و ثبت دقیقا یک لحظه از زندگی روزمره است و این ثبت برای همیشه باقی خواهد ماند.

وی درباره اهمیت این شاخه از عکاسی گفت: در حال حاضر حدود هشت میلیارد نفر در جهان زندگی می کنند که اگر نیمی از آنها را نگاه کنید حدود چهار میلیارد می شود و در این بین اگر حتی نصف آن به معنای دو نفر باشد. میلیاردها عکس گرفتن در روز، تصور کنید چند عکس در سال گرفته می شود؟ با توجه به توسعه اینترنت و فناوری و استفاده گسترده از تلفن های هوشمند، چیزی که چندین سال پیش وجود نداشت، با وجود تصاویر فراوان، چه کسانی می توانند صحت موضوع آنها را در حدود صد سال تایید کنند؟

این عکاس ادامه داد: در دوره ناصرالدین شاه تعداد افرادی که دوربین داشتند و عکس می گرفتند شاید به اندازه انگشتان دست بودند اما می بینید که الان چقدر آن عکس ها اهمیت دارد. هر عکس گوشه ای از این تاریخ را بازگو می کند. اما در حال حاضر فقط تصاویر بدون توجه به نقطه ای یا به اصطلاح شات ضبط می شوند. می توان گفت تنها عکاسی مستند و واقع گرایانه می تواند سندی برای نسل های آینده باشد.

عطایی محمدی درباره لزوم توجه ویژه به عکاسی مستند توضیح داد: ما انواع و سبک های مختلف عکاسی داریم، اما عکاسی مستند کمترین علاقه را به آن داریم. نه تنها مسئولان، بلکه خود مردم هم کمتر به این نوع توجه می کنند. ما نمایشگاه‌های کمی داریم که عکاسی مستند را به نمایش بگذارند، و این فقط برای یک چیز است: عکاسی مستند منجر به پول کمتری می‌شود و هر چیزی که پول کمتری داشته باشد به راحتی به حاشیه می‌رود. مثلاً پردرآمدترین شاخه عکاسی یعنی مدلینگ درآمد زیادی کسب می کند و بسیار مورد توجه قرار می گیرد. در نظر بگیرید که مثلاً یک آلبوم عکس عروسی ممکن است میلیون ها تومان هزینه داشته باشد، اگر صد سال دیگر یک آلبوم عکس عروسی عروس و داماد صد سال پیش و یک آلبوم عکس سیاه و سفید پیدا کنند. از یک عکاس مستند؛ کدام یک ارزشمندتر است و می توان از آن به عنوان سند استفاده کرد؟ لازم به ذکر است که اهمیت عکاسی مستند بسیار زیاد است و باید به آن توجه بیشتری شود.

وی در خصوص علاقه به عکاسی مستند در سینما گفت: تا به حال عکاسی را جدا از سینما ندیده ام و مانند رابطه دو برادری است که همیشه با هم بوده و خواهند بود. شاید به دلیل گستردگی شاخه تجسمی به عکاسی بیشتر توجه شد اما از سینما جدا نشد.

این عکاس درباره وضعیت عکاسی مستند توضیح داد: در ایران چون عکاسی مستند برای خبرگزاری ها انجام می دهم و گاهی مجموعه هم می کنم، به نظرم عکاسی مستند در ایران مانند راه رفتن روی لبه تیغ است. به برخی دستور داده می شود که فقط چیزهای روشن و خوب را نشان دهند، برخی دیگر فقط می خواهند سیاهی را نشان دهند و اگر کسی بخواهد مستقل کار کند، تنها چیزی که برای او باقی می ماند آلبوم و آرشیو است که کسی در این عصر که نمی داند حمایت و همراهی مدیران و مدیران نیز نکته ای بسیار مهم و ضروری است و امیدوارم با نگاهی دقیق تر از سوی متولیان امر، این مهم، حمایت و همراهی بیش از آنچه هست محقق شود.

محمد عطایی محمدی در پایان درباره حضور بخش عکاسی مستند در جشنواره «سینما گکرت» گفت: حضور چنین بخشی خوب و بسیار مهم است. این رویداد به قدری مهم و دردناک است که می توان این سوال را مطرح کرد که چرا هنوز چنین بخشی وجود نداشته است؟

انتهای پیام/