گویند شاه تشنه پناهنده تو بود

یورنا – امتیاز بزرگ حضرت عباس این است که وجود امامان پنج گانه را درک می کرد و با عالم کربلا زندگی می کردند، هرچند کوتاه.

عباس بن علی در طول عمر پربرکت خود، حضرت علی را پدر، امام حسن و امام حسین را برادر و حضرت سجاد و فرزندش امام محمد باقر را برادرزاده می دانست.

حضرت عباس عبدالصالح مطیع خدا و امامان او بود. او هرگز از امام و جانشین خود عبور نکرد و حتی در روز عاشورا به دستور امام حسین (ع) به میدان نبرد نرفت و فقط برای بچه ها و زنان حرم خدا آب آورد و ضربه زد. قلب لشکر دشمن و سرانجام در راه اسلام و اطاعت از خود امام به شهادت رسید.

روز تاسوعا از قدیم الایام در ایران وجود داشته و در فرهنگ شیعه به نام حضرت ابوالفضل العباس نامگذاری شده است. در ایران در روز نهم دسته‌هایی از عزاداران به عشق عباس بن علی به خیابان‌ها می‌آیند و با ادای احترام و سرودن اشعار و مرثیه در این روز عباس بن عبدالصالح را گرامی می‌دارند و از سوی دیگر به خانه هایشان برای برآوردن نیازهایشان، و این همان چیزی است که می آورند.

عشق بازی بین مردم ایران و حضرت عباس شگفت انگیز است.

مردم حضرت عباس را به شجاعت و دلاوری می شناسند و حضرت عباس به تمام معنا برای ایران الگو است. هیچکس دست خالی از در خانه اش عبور نمی کند. در روز تاسوعا حتی ارامنه این کشور برای حضرت عباس قربانی می کنند و خود را عزادار این شهید کربلا می دانند.

داستان حضرت عباس برای امام حسین و مردم کاملاً متفاوت است. آمیختگی عجیبی بین ارادت به امام حسین و حضرت عباس وجود دارد، مردم بیشتر نیازهای خود را از حضرت عباس می جویند و به قول عراقی ها امام عباس ملجأ همه شیعیان است.

انتهای پیام/