یزید اسلام را زیرپا گذاشت و به خط قرمز‌های امام حسین (ع) تعدی کرد

گفتگو

حسن طاهری کارشناس علوم قرآنی در گفت و گو با مرحله وی در خصوص ورود کاروان امام حسین (علیه السلام) به کربلا گفت: بر اساس تحقیقات تاریخی کاروان سید الشهدا (علیه السلام) در روز دوم بود. محرم به سرزمین کربلا رسیدند. به محض ورود ایشان به این منطقه، مجتمع امام حسین(ع) ایستاد و تکان نخورد، مجتمع را عوض کردند و مجموعه دیگری آوردند، اما تکان نخورد.

وی ادامه داد: پیش از این واقعه کربلا، پیامبر اسلام(ص) و امیرالمومنین(ع) مطالبی را در مورد واقعه کربلا بیان کرده بودند. امام حسین (علیه السلام) بعد از اینکه با حرکت شورا مواجه شدند، پرسیدند نام این سرزمین چیست؟ یکی از آنها قصیریه و دیگری نینوا و دیگری گفت: امام وقتی نام کربلا را شنید، گفت: خدایا از مصیبت و بلا به تو پناه می برم و می گوییم: این سرزمین. جایی که اهل بیت علیهم السلام را در اسارت می کشیم و به شهادت می رسانیم.

طاهری تائید کرد: امام حسین (علیه السلام) درخواست کرد که انقلابیون کربلا از این منطقه خارج شوند، اما پیام عبیدالله و پیام او را به امام حسین (علیه السلام) نشان دادند. در این نامه از الحر خواسته شده بود که سید الشهداء علیه السلام را در بیابانی خشک و بدون آب و علف نگه دارد تا سایر سربازان دشمن به لشکر بپیوندند. با این حال، معظم له از هار خواستند تا با کاروان در محلی نزدیکتر به رود فرات چادری برپا کند. کمی دور شدند و حر در مقابل حسین علیه السلام و کفران ایستاد و راه را بر آنان بست و از ادامه راه باز داشت.

وی به نام کربلا اشاره کرد و توضیح داد: امام حسین (علیه السلام) نام کربلا را شنید و فرمود: این مکان محل عذاب و مصیبت است. پدرم از آنجا گذشت و به سمت سون رفت و من هم با او بودم. امیرالمؤمنین (علیه السلام) چون نام این مکان را شنید، فرمود: اینجا آرامگاه ارابه های حسین و قافله اش و جایگاه خون شهداست. امام حسین علیه السلام نیز در آنجا نازل شد.

این کارشناس علوم قرآن گفت: طبق روایات تاریخی، امام حسین (علیه السلام) قبل از شهادت، تمام زمین های کربلا را به مبلغ شصت هزار درهم از مردم غزاریه و نینوا خرید. و به آنها صدقه داد و با آنها شرط کرد. برای آوردن مردم به محل، قبر آن حضرت را راهنمایی کنید و سه روز از این زائران پذیرایی کنید.

وی با مروری بر سیره سیاسی امام حسین (علیه السلام) گفت: سیدالشهدا (علیه السلام) هرگز شروع به جنگ و درگیری نکردند و از همان ابتدا به صراحت و مشخص اعلام کردند که نمی توانند با ضدیت یزد موافق باشند. رویکرد اسلامی است و باید این کار را انجام دهند. در برابر ظلم و ستم پنهان او و دشمنی او با اسلام سکوت کردند و به او عهد وفاداری کردند.

طاهری خط قرمز امام حسین (علیه السلام) را بزرگ دانست و تاکید کرد: بیعت نکردن با امام حسین (علیه السلام) خط قرمز سیدالشهدا (علیه السلام) بود. آنها حتی قبول کردند که به عنوان یک شهروند عادی زندگی کنند، اما بیعت نکنند.
مردم کوفه امیرالمؤمنین (علیه السلام) و امام حسن (علیه السلام) را می شناسند و خوب می دانند که حکومت موروثی نیست، یعنی ناتوانی و اجبار بیعت را خوب می دانند. و شر بزرگ به ارث بردن خلافت، به همین دلیل با امام حسین بیعت کردند، با این که در مواجهه با تهدید حاکم کوفه ترسیدند. اما حق جویی و ظلم نشدن امام حسین (علیه السلام) او را الگوی آزادگان جهان قرار داد.
انتهای پیام/