تکرار ماجرای تاج و ویلموتس در پرسپولیس! – یورنا

«مدیریت» علم و هنر استفاده از منابع برای دستیابی به اهداف است. وقتی علم و هنر ندارید هدر دادن منابع است که جز ایجاد بحران چیزی به شما نمی دهد.

در پرسپولیس از جنبه های مختلف چنین علم و هنر وجود ندارد، اگر مدیران این تیم قدیمی و ریشه دار شناخت کافی داشتند چرا پس از برکناری گاریدو این تیم یک ماه بدون مربی ماند؟!

اگر مدیران این تیم استعداد داشتند چرا باید برای مذاکره و گرفتن مربی به کشور محل اقامت او بروند؟ چنین اقدامی در روابط دیپلماتیک و البته در علم و فن مذاکره چه معنایی دارد؟

داستان مهدی توچ و ویلموتس را به خاطر بسپار! روزی که رئیس فدراسیون برای مذاکره و امضای معاهده با ویلموتس به بلژیک رفت، خیلی صریح نوشتیم که باید در مورد تاج بحث شود، چون معتقدم شأن ایران ما خیلی بالاتر از این است که نماینده آن به مجمع برود. دولت بالاتر است. کشور محل اقامت برای استخدام مربی این چیزی است که من در مورد پرسپولیس امروز باور دارم.

پرسپولیس با میلیون ها هوادار آنقدر بزرگ است که وزن سنگینی در آسیا دارد که خیلی ها باید به حضور و همکاری با آن افتخار کنند.

قبول اینکه کشور در شرایط خاصی قرار دارد اما این دلیل نمی شود که برای مذاکره و عقد قرارداد به کشور محل اقامت مربی برویم.

صفو فراهانی با آنها مذاکره کرد و به توافق رسید که بزرگانی چون ایوویچ و بلاژویچ را در تهران به کار گیرند. امیر عابدینی قبل از خود استانکو، یورگن گده، مت کوویچ و آری هان را به خدمت گرفت. مرحوم جعفری کاشانی که یک دیپلمات ارشد بود در تهران با برانکو توافق کرد.