نقش مارمولک‌ها در شناسایی تومور پانکراس – یورنا

به گزارش یورنا، به نقل از: تشخیص انسولینوماها که تومورهای خوش خیم هستند با استفاده از روش های تصویربرداری کنونی دشوار است، اما بر اساس گزارشی که محققان در شماره اکتبر مجله پزشکی هسته ای منتشر کردند، نوع جدیدی از توموگرافی انتشار پوزیترون توانسته است انسولینوما را تشخیص دهد. تومورهای خوش خیم هستند، با استفاده از یک پروتئین اصلاح شده در بزاق مارمولک های ژله ای یافت می شود، جایی که به عنوان یک ردیاب رادیواکتیو برای شناسایی این تومورها در 95٪ موارد تایید شده یافت می شود.

تیم تحقیقاتی دریافتند که اسکن‌های فعلی توموگرافی گسیل پوزیترون (PET) تنها 65 درصد در تشخیص چنین تومورهایی موفق هستند.

یکی از وظایف اصلی پانکراس تولید انسولین است. هورمونی که سطح قند خون را کنترل می کند.

این کار توسط سلول های تخصصی به نام سلول های بتا انجام می شود، اما گاهی اوقات این سلول ها به درستی کار نمی کنند و انسولینوم ایجاد می کنند.

این تومورها نادر هستند و تنها 1 تا 4 نفر از هر میلیون نفر در سال به آن مبتلا می شوند، اما تومور می تواند برای کسانی که به آن مبتلا هستند بسیار ناتوان کننده باشد.

اگر پزشکان بتوانند تومورها را پیدا کنند، برداشتن آنها با جراحی می تواند بیماران را درمان کند و به آنها اجازه دهد تا زندگی عادی داشته باشند، اما یافتن انسولینوم دشوار است.

روش‌های فعلی برای تشخیص آن‌ها شامل CT و MRI و همچنین توموگرافی انتشار پوزیترون (PET) است که برای یافتن تومورهای بدخیم پانکراس استفاده می‌شود اما همیشه نمی‌تواند انسولینوم‌های بسیار کوچک را تشخیص دهد.

حالا به مارمولک گیلا می رسیم. موجودی که در بیابان های جنوب غربی ایالات متحده یافت می شود.

یکی از پروتئین های موجود در بزاق او به نام اگزندین-4 در آزمایشگاه تولید می شود و برای درمان دیابت استفاده می شود.

این پروتئین می تواند به گیرنده های پانکراس به نام GLP1R متصل شود، آنها را فعال کرده و باعث تولید انسولین بیشتر شود.

اندکی پس از موفقیت آن در درمان دیابت، دانشمندان در اواسط دهه 2000 کشف کردند که انسولینوماها، که معمولاً توده‌ای از سلول‌های بتا هستند، همچنین حاوی مقادیر زیادی از GLP1R هستند و اگزندین-4 را به گزینه‌ای جذاب برای کمک به شناسایی این تومورهای آزاردهنده تبدیل می‌کنند

مطالعات اولیه نشان داده است که Exendin-4 می تواند همراه با یک مولکول رادیواکتیو در توموگرافی انتشار پوزیترون برای تشخیص انسولینوم در افراد استفاده شود، اما تزریق مقادیر زیادی از آن عوارض جانبی مانند حالت تهوع، سردرد و حتی کاهش قند خون را به همراه دارد.

در یک مطالعه جدید، محقق پزشکی هسته ای مارتین گوتارد و تیمش مولکول دیگری را برای کمک به افزایش پایداری اگزندین-4 رادیواکتیو اضافه کرده اند.
این باعث شد دانشمندان مطمئن شوند که حتی مقادیر کمی از Exendin-4 اصلاح شده رادیواکتیویته بالایی را نشان می دهد. بنابراین پزشکان می توانند مقدار کمتری از آن را به بیماران تزریق کنند و در نتیجه عوارض جانبی کمتری داشته باشند.

در یک آزمایش جدید برای اثبات ادعای خود، محققان 69 نفر را بررسی کردند که به دلیل انسولین اضافی، هیپوگلیسمی تشخیص داده شده بود.

همه آنها تحت تمام آزمایشات تصویربرداری استاندارد و همچنین یک اسکن توموگرافی گسیل پوزیترون جدید اگزندین-4 قرار گرفتند که در نتیجه 53 نفر تحت عمل جراحی برای برداشتن تومورهای مشکوک قرار گرفتند.

از این 53 مورد تایید شده، تومور در 50 مورد از اگزندین-4 اسکن PET در مقایسه با تنها 35 مورد از اسکن PET استاندارد دیده شد. در هفت مورد، اسکن exendin-4 انسولینوم را شناسایی کرد در حالی که PET، توموگرافی کامپیوتری (CT) و تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) چیزی را نشان نداد.

گوتارد و تیمش اکنون بر کمک به سایر آزمایشگاه ها و بیمارستان ها برای استقرار این فناوری متمرکز شده اند. او می‌گوید: «ما می‌خواهیم این فناوری را گسترش دهیم و همه باید بتوانند از آن استفاده کنند زیرا واقعاً به بیماران کمک می‌کند.