سیاهچالههای ابرپرجرم فیزیک را به چالش کشیدند
به گزارش خبرنگار علم و فناوری خبرگزاری برنا، محققان با استفاده از تلسکوپ فضایی XMM-نیوتن و چاندرا توانستند رابطه بین انتشار پرتو ایکس از 21 اختروش دوردست و رشد سریع سیاهچاله های کلان پرجرم را در ابتدا کشف کنند. سال کیهان این نتایج نشاندهنده نرخ رشد شدید ادینگتون برای این سیاهچالهها است که قوانین فیزیک را نادیده میگیرد.
این مطالعه که در مجله اخترشناسی و اخترفیزیک منتشر شده است، توضیحی برای تشکیل سریع سیاهچاله های عظیم که جرم آنها میلیاردها برابر جرم خورشید است، کمتر از یک میلیارد سال پس از انفجار بزرگ ارائه می دهد.
در این تحقیق، محققان موسسه ملی اخترفیزیک ایتالیا (INAF) با تجزیه و تحلیل 21 اختروش از دوردست ترین اختروش های کشف شده، اطلاعات مربوط به گسیل اشعه ایکس خود را تجزیه و تحلیل کردند. نتایج نشان می دهد که سیاهچاله های بسیار پرجرم در مراکز این اختروش ها که در “سپیده دم کیهانی” کیهان شکل گرفته اند، از طریق مکانیسم جذب سریع و شدید ماده به جرم عظیم خود رشد کرده اند.
ارتباط اشعه ایکس و رشد سیاهچاله ها
مطالعات پرتو ایکس این اختروش ها نشان داده است که سرعت بادهای ماده ای که از سیاهچاله ها با سرعت هزاران کیلومتر در ثانیه خارج می شوند به دمای گاز موجود در تاج داغ که نزدیک ترین منطقه به سیاهچاله است مربوط می شود. و جایی که اشعه ایکس ساطع می شود. این هاله با مکانیسم های جذب قدرتمند سیاهچاله مرتبط است.
مشاهدات نشان داده است که اختروش هایی که پرتوهای ایکس کم انرژی ساطع می کنند و دمای تاج پایین تری دارند بادهای سریع تری تولید می کنند و وارد فاز ابررشد ادینگتون می شوند، در حالی که اختروش هایی با انرژی پرتو ایکس بیشتر بادهای کندتری دارند.
آلسیاتورتوزا، نویسنده اصلی این مطالعه گفت: «این امکان وجود دارد که سیاهچالههای بسیار پرجرم در اولین اختروشهای کیهان به سرعت انباشته شده و از حد فیزیکی فراتر رفته باشند. این کشف به حل یکی از بزرگترین رازهای اخترفیزیک مدرن کمک می کند.
پروژه هایپریون
این نتایج حاصل 700 ساعت رصد توسط تلسکوپ XMM-نیوتن در چارچوب پروژه HYPERION است که به مطالعه اختروش های فوق درخشان در سپیده دم کیهانی اختصاص یافته است. این پروژه که توسط دانشمندان ایتالیایی هدایت می شود، اطلاعات ارزشمندی را برای ماموریت های اشعه ایکس آینده مانند ATHENA و Lynx ارائه کرده است. این مطالعات به درک بهتر شکل گیری اولین ساختارهای کهکشانی در کیهان اولیه کمک می کند.
انتهای پیام/