به بهانه ابلاغیه تأسیس سازمان ملی هوش مصنوعی؛ کشورهای دیگر پیش از ما چه کردند؟ – یورنا

به بهانه همین موضوع، تجربه کشورهای دیگری که ساختار و نهاد خاصی را در خصوص مدیریت هوش مصنوعی قبل از ایران تشکیل داده بودند، مرور کردیم.

به گزارش سرویس اجتماعی یورنا، در سال های اخیر توسعه هوش مصنوعی به عنوان یکی از اولویت های اصلی در بسیاری از کشورها شناخته شده است. با توجه به پتانسیل بالای آن برای تحول اقتصادی و اجتماعی، این فناوری نیاز به مدیریت و نظارت دقیق دارد. در این راستا، کشورهای مختلف اقدام به ایجاد موسسات و سازمان های ویژه ای برای هدایت و مدیریت هوش مصنوعی کرده اند. در این گزارش به بررسی این موسسات، برنامه کاری آنها و پیشرفت هایی که به دست آورده اند می پردازیم.

ایالات متحده آمریکا

ایالات متحده با ایجاد سازمان ملی علم و فناوری (NSTC) و مرکز ملی هوش مصنوعی، هوش مصنوعی را مدیریت کرد. این نهادها در تدوین سیاست های ملی در زمینه هوش مصنوعی و تخصیص بودجه تحقیقاتی به پروژه های کلیدی مشارکت دارند. در سال 2022، دولت آمریکا بیش از 100 میلیارد دلار به تحقیق و توسعه در زمینه هوش مصنوعی اختصاص داد.

چین

چین به عنوان یکی از کشورهای پیشرو در زمینه هوش مصنوعی با ایجاد اداره ملی هوش مصنوعی به طور جدی سیاست های خود را در این زمینه دنبال می کند. هدف این بنیاد تبدیل چین به یک قدرت جهانی در زمینه هوش مصنوعی تا سال 2030 است. دولت چین هر ساله میلیاردها دلار به تحقیق و توسعه هوش مصنوعی اختصاص می دهد و در حال حاضر این کشور بیش از 22 میلیارد دلار در این زمینه سرمایه گذاری کرده است. .

اتحادیه اروپا

اتحادیه اروپا با تأسیس سازمان اروپایی هوش مصنوعی به دنبال ایجاد چارچوب قانونی و اخلاقی برای استفاده از هوش مصنوعی است. این سازمان برنامه عملیاتی هوش مصنوعی برای سال 2021 و برای سال های 2021 تا 2027 ارائه کرد و بودجه ای بالغ بر 100 میلیارد یورو برای تحقیق و توسعه در این زمینه تعیین کرد.

کانادا

کانادا با تاسیس مرکز ملی هوش مصنوعی و اختصاص بودجه 1.2 میلیارد دلاری به این مرکز به یکی از کشورهای پیشرو در زمینه هوش مصنوعی تبدیل شده است. این مرکز به محققان و دانشمندان در انجام تحقیق و توسعه در زمینه هوش مصنوعی کمک می کند و اکوسیستمی قوی برای نوآوری در این زمینه ایجاد کرده است.

آلمان

آلمان نیز با ایجاد مرکز ملی هوش مصنوعی در سال 2018 به دنبال ارتقای توانمندی های خود در این زمینه است. این مرکز با بودجه 500 میلیون یورویی طی پنج سال آینده به تحقیق و توسعه در زمینه هوش مصنوعی خواهد پرداخت و تلاش برای افزایش همکاری های بین المللی در این زمینه.

هندوستان
هند نیز در سال های اخیر به توسعه هوش مصنوعی توجه کرده و مرکز ملی هوش مصنوعی را تأسیس کرده است. این مرکز به دنبال ارتقای توانمندی های کشور در زمینه هوش مصنوعی و استفاده از آن در بخش های مختلف اقتصادی و اجتماعی است. هند همچنین به دنبال همکاری با بخش خصوصی و دانشگاه ها برای تسریع پیشرفت ها در این زمینه است.

در واقع کشورهایی که موسسات و سازمان های ویژه ای در زمینه هوش مصنوعی ایجاد کرده اند عبارتند از:

ایالات متحده آمریکا، چین، کانادا، آلمان، انگلستان، فرانسه، استرالیا، ژاپن، کره جنوبی، هند، هلند، سوئد، اتحادیه اروپا (به عنوان یک نهاد مستقل)، سنگاپور و نروژ.

این کشورها با ایجاد سازمان ها و نهادهای مختلف به دنبال مدیریت و توسعه هوش مصنوعی هستند و هر کدام برنامه ها و سیاست های خاص خود را در این زمینه دارند.

چالش های بالقوه مقررات در ایران

تشکیل شورای راهبری ملی و ایجاد سازمان ملی هوش مصنوعی در ایران ممکن است با چالش هایی مواجه شود که برخی از آنها را می توان به شرح زیر برشمرد:
عدم هماهنگی بین نهادها: لزوم همکاری و هماهنگی بین نهادهای دولتی، دانشگاه ها و بخش خصوصی برای ایجاد استراتژی جامع.
کمبود منابع مالی: تامین بودجه کافی برای پروژه های تحقیق و توسعه در زمینه هوش مصنوعی.
نیروی کار متخصص: کمبود متخصصان و محققان هوش مصنوعی که بتوانند به توسعه و پیاده سازی نرم افزار کمک کنند.
زیرساخت فناوری: نیاز به بهبود زیرساخت ICT برای حمایت از پروژه های هوش مصنوعی.
قوانین و مقررات: تدوین قوانین و مقررات مناسب برای مدیریت و نظارت بر فعالیت های مرتبط با هوش مصنوعی.
آگاهی عمومی: افزایش آگاهی و دانش عمومی در مورد هوش مصنوعی و مزایای آن برای جامعه.
فیلترینگ اینترنت: محدودیت های فعلی در دسترسی به منابع و اطلاعات جهانی می تواند از یادگیری و اشتراک دانش در زمینه هوش مصنوعی جلوگیری کند.
تحریم های سرکوبگرانه: تحریم ها می توانند دسترسی به فناوری های پیشرفته، نرم افزارها و تجهیزات مورد نیاز برای توسعه هوش مصنوعی را محدود کنند.
عدم دسترسی به داده های بین المللی: محدودیت در اشتراک گذاری داده ها و اطلاعات با سایر کشورها می تواند بر کیفیت و دقت الگوریتم های هوش مصنوعی تأثیر بگذارد.
نگرانی های امنیتی: نگرانی در مورد تهدیدات امنیتی و سایبری ممکن است باعث شود سازمان ها به جای استفاده از فناوری های جدید به راه حل های سنتی روی بیاورند.
چالش های فرهنگی و اجتماعی: نگرش منفی نسبت به اینترنت و فناوری های جدید می تواند از پذیرش و استفاده از هوش مصنوعی در جامعه جلوگیری کند.

نتیجه گیری

مدیریت هوش مصنوعی در کشورهای مختلف توجه ویژه ای به این فناوری و نقش آن در تحولات اقتصادی و اجتماعی دارد. این کشورها با ایجاد موسسات خصوصی و تخصیص بودجه مناسب به دنبال دستیابی بهینه از امکانات هوش مصنوعی و ایجاد زیرساخت های لازم برای توسعه آن هستند. این فرآیند می تواند به عنوان الگویی برای سایر کشورها از جمله ایران برای ارتقا و بهبود مدیریت هوش مصنوعی مورد استفاده قرار گیرد.