والیبال زنان از دوران داورزنی تا تقوی/ “جنس دوم” ورزش و والیبال ایران! – یورنا

علیرغم موفقیت هایی که والیبال مردان در یک دهه اخیر به دست آورده، این رشته در بخش بانوان روز خوبی را پشت سر نگذاشته است و متأسفانه نه مدیران فدراسیون و نه حتی مسئولان بالاتر اقدامات موثری برای برون رفت از این وضعیت انجام نداده اند. به نظر نمی رسد در برنامه های آنها باشد.

به گزارش سرویس ورزشی «یورنا»، حدود ۷۵ سال از داستان جنجالی «جنس دوم» ساخته سیمون دوبووار می گذرد. کتابی که با انتشارش سروصدا به پا کرد. اگر بخواهیم روایتی تک جمله ای از این کتاب داشته باشیم، می توانیم بگوییم که دوبووار به «جایگاه همیشه دوم زن در جوامع» پرداخته است. موضوعی که مربوط به دوره یا کشور تاریخی خاصی نیست.

متأسفانه کلیت این موضوع (بدون نگاهی به جزئیات کتاب) کاملاً با وضعیت ورزش ایران همخوانی دارد. ورزشی که در آن مردان همیشه اولویت دارند. مردان چشم و چراغ فدراسیون ها هستند و اگر بودجه ای برای خودنمایی و فرار از انتقاد رسانه ای باقی بماند، زنان نیز اندکی از آن سود می برند. با این حال، در اصل، همه چیز در مورد ورزش مردان و تحولات آن برنامه ریزی شده است. اما در شعارهای مسئولان همه چیز برعکس است!

والیبال مردان در سال های اخیر به نمایش مهمی از قدرت روسای و مسئولان این فدراسیون تبدیل شده است و حتی وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک نیز از افتخارات و موفقیت های کسب شده توسط تیم ملی مردان برای نشان دادن استفاده کرده اند. آن را اثربخشی اقدامات آنها.

این در حالی است که در والیبال بانوان اصلا اتفاق خاصی نیفتاد و می توان گفت هیچ گاه ارتقای سطح بانوان در دستور کار رئیس فدراسیون قرار نگرفت و هر کاری برای آنها انجام شد برای رفع مشکل بود. مشکل در واقع تمام تمرکز روی آقایان بود و گاهی مشخص می شد که اتاق نایب رئیسی برای بانوان بدون نگهبان است، چون بودن یا نبودن این سمت برای رئیس فدراسیون فرقی نمی کرد!

با توجه به اینکه محدودیت‌های والیبال بانوان در سال‌های اخیر کاهش چشمگیری داشته است، انتظار می‌رفت فدراسیون بتواند از این فرصت استفاده کند، اما این انتظار برآورده نشد.

تا قبل از سال 1394 روند تیم های ملی والیبال بانوان در رده های مختلف انتخاب مربی ایرانی برای تیم قبل از مسابقات بود و تا چند ماه مانده به مسابقات بعدی خبری از تمرین و اردوی رسمی نبود. سرمربیان تیم ملی مدام در میان ایرانی ها در حال چرخش بودند و هر که تیمش قهرمان لیگ برتر شد نفر اول نیمکت نشینان بود. در نتیجه هیچ اتفاق مثبتی برای کیفیت فنی والیبال بانوان نیفتاد.

سرانجام در فروردین 95 فدراسیون والیبال رسما اعلام کرد که ماجدا سسیچ اسلوونیایی با ایران به توافق یک ساله رسیده است. یک ماه بعد حواشی تیم ملی بیشتر شد و بسیاری از مربیان باتجربه ایرانی تصمیم به حضور در تیم ملی گرفتند. در اردیبهشت ۱۳۹۵ چشمش که برای ارتقای والیبال بانوان به ایران آمده بود از تیم ملی جدا شد! هیچکس نفهمید حاصل کار یکساله چشمش که به مصاحبه هم علاقه زیادی داشت چه دردی را از والیبال بانوان ایران دوا کرده بود!

پس از شیشیچ یک خارجی دیگر به ایران آمد به نام الکساندرا کامدلی ایتالیایی که در سال 1400 توسط محمدرضا داورزنی به عنوان مربی تیم ملی منصوب شد و در بهمن ماه 1401 اعلام شد که در جریان مذاکرات بین فدراسیون والیبال ایران و الساندرا کمپدلی برای تمدید قرارداد همکاری به مدت یک سال طبق مفاد سال 2022، دو طرف به توافق نرسیدند و سرمربی ایتالیایی با تیم ملی بانوان ایران همکاری کرد. والیبال در پایان سال 2022 به پایان رسید.

میلاد تقوی دبیرکل وقت فدراسیون درباره دلیل پایان همکاری با این مربی گفت: قرارداد ما یک + یک بود. یعنی باید بعد از یک سال تمدید شود. یک سال از این تفاهم نامه به پایان رسیده است و برای تمدید این قرارداد، جلسات متعدد، مذاکرات و مکاتباتی را با دپارتمان توسعه فدراسیون جهانی و الساندرا کمپدلی در طول سال آن انجام دادیم و تصمیم گرفتیم گزینه های داخلی و خارجی دیگری را جستجو کنیم هدایت تیم ملی زیر 16 سال کشورمان و اولین تیم ملی بانوان را برعهده گرفت و با او موافقت نکردیم. سالی که گذشت هم برای کمپدلی فرصت خوبی بود تا با تیم ملی بانوان ایران آشنا شود و هم فدراسیون با توانایی های فنی این مربی آشنا شود. نتایج به دست آمده ممکن است به دلیل سرمایه گذاری انجام شده به طور کامل انتظارات اتحادیه را برآورده نکند.

در اواسط ژوئیه 1403، لی دو هی از کره جنوبی به عنوان سرمربی تیم ملی انتخاب شد. جالب اینجاست که فدراسیون والیبال در خبر ورودی لی به وضوح اعلام کرد که دو آزمایش خارجی گذشته اصلا موفقیت آمیز نبوده است.

در متن فدراسیون آمده است: حضور مربی زن با تجربه بین المللی از دیرباز با درس گرفتن از تجربیات ناموفق گذشته مانند مائده سسیچ و الساندرا کامدلی یکی از اولویت های فدراسیون والیبال در بخش بانوان بوده است. ، با توجه به محدودیت های موجود برای انتخاب سرمربی خارجی با تجربه کافی بین المللی برای هدایت تیم ملی والیبال بانوان کشورمان.

حالا همه نگاه ها به لی است، اما سوال اینجاست که برنامه لی و الاتحاد برای تیم ملی چیست؟ در تیرماه 1404 که این مربی کره ای حضور یک ساله خود را در ایران کامل می کند، چه تغییراتی در رده بانوان ایجاد می شود؟ آیا باز هم شاهد خواهیم بود که اتحادیه پایان همکاری با لی را اعلام کند؟ این در حالی است که لی هم مانند چشمش ضعف والیبال بانوان را پایه سست آن می داند اما ساختار والیبال ایران در این سال ها که چنین نقطه ضعفی مطرح شده چه فکری می کند.

متأسفانه رکود و رکودی که تیم های ملی بانوان تجربه می کنند تنها مربوط به والیبال نیست، این روند در هندبال و فوتبال نیز به وضوح قابل مشاهده است. مسئولان فدراسیون، وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک روی تیم های مردانه یا ورزش های سرعتی بانوان تمرکز کرده اند. حتی این مسئولان از اعزام تیم‌های بانوان به بازی‌های آسیایی خودداری می‌کنند، اما در مصاحبه‌های خود همواره از لزوم توجه به بانوان و تلاش آنها برای توسعه این بخش می‌گویند.

والیبال بانوان ایران به مسئولان مربوطه نیاز دارد تا اهمیت و ضرورت پیشرفت و توسعه در این بخش را بپذیرند و هدف آنها از انتخاب سرمربی، برگزاری اردو و هر اقدام دیگری حل تکلیف و شناخت آن مانند مردان نیست. بانوان نیز شایسته رسیدن به جایگاه رفیع در همه عرصه ها هستند و موفقیت مدیران تنها به کسب مدال و افتخار با مردان محدود نمی شود. همان طور که بانوان ایران در رشته ای مثل تکواندو در المپیک قدرت خود را نشان دادند، در سایر رشته ها هم می تواند این اتفاق بیفتد.