خطرات روانی کم توجهی به کودک – یورنا

به گزارش مهر یورنا به نقل از هلث دی نیوز، «البته برای شناسایی پیش سازهای علائم روان پریشی در نوجوانان یا در دهه ۲۰ سالگی به تحقیقات بیشتری نیاز است».

آنها تاکید کردند که حتی اگر کودکان عوامل خطر خاصی داشته باشند، هیچ تضمینی وجود ندارد که در بزرگسالی به بیماری روانی مبتلا شوند.

این مطالعه اطلاعات شناختی، مغزی و ژنتیکی بیش از 10000 کودک را که به طور متوسط ​​به مدت 6 سال از سن 9 سالگی تا نوجوانی تحت نظر قرار گرفتند، مورد بررسی قرار داد.

تیم تحقیقاتی به دنبال مقایسه میزان مشکلات توجه در کودکان، علاوه بر برخی عوامل ژنتیکی، با احتمال ابتلای کودک به روان پریشی در نوجوانی بود.

طبق گفته موسسه ملی سلامت روان، روان پریشی شامل حالات روانی با درجاتی از دست دادن تماس با واقعیت است. در طول یک دوره روان پریشی، افکار و ادراک فرد مختل می شود و ممکن است در تشخیص واقعی و غیر واقعی مشکل داشته باشد.

تحقیقات جدید نشان می دهد که مسائل مربوط به دامنه توجه در دوران کودکی بین 4 تا 16 درصد از رابطه بین ژنتیک و احتمال بروز علائم روان پریشی کودک در نوجوانی را توضیح می دهد.

به گفته تیم تحقیقاتی، کارشناسان مدت‌هاست به ارتباط بین مسائل توجه در دوران کودکی و روان پریشی و اسکیزوفرنی در زندگی بعدی اشاره کرده‌اند.

با این حال، داده های جدید نشان می دهد که مشکلات توجه تنها علت نیستند.

سارا چانگ، یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: «در حالی که عوامل خطر زیادی برای روان پریشی وجود دارد، مکانیسم های تعامل این عوامل خطر، به ویژه در این دوره از خطر ابتلا به روان پریشی، به خوبی درک نشده است.

به گفته ژانگ، هدف از این تحقیق شناسایی عواملی در دوران کودکی است که ممکن است افراد را در آینده در برابر اختلالات روان پریشی و بیماری های روانی آسیب پذیر کند. درک این سیگنال‌های اولیه می‌تواند منجر به اهداف جدیدی برای درمان دارویی یا سایر مداخلاتی شود که می‌تواند به جلوگیری از شروع بیماری کمک کند.