واقعیاتی از زندگی با وجود صهیونیست ها؛ ظرف یک ماه عاشق شدنتان را اطلاع دهید – یورنا

به گزارش سایت سرویس اجتماعی یورنا; برای ما که همیشه اخبار فلسطین را شنیده‌ایم و در گذشته سنگ‌اندازی، مقاومت و بعد موشک‌های بالستیک و کمی نزدیک‌تر به همه اینها، هجوم به الاقصی بود.

نوار غزه و مردم آن محدود به جنگ، مقاومت و پناهندگی هستند. اما این منطقه اسرارآمیز از شرایط بسیاری رنج می برد که برای چندین نسل زندگی اجتماعی را تحت تأثیر قرار داده است.

فلسطینی ها برای زندگی در سرزمین خود مجبورند هر روز قوانین قهری جدیدی را از سوی اشغالگر خارجی به نام رژیم صهیونیستی تحمل کنند. قوانینی که حتی در خصوصی ترین جنبه های زندگی آنها نفوذ می کند. مثلاً زمانی توافق شد که اگر همسر یک فلسطینی ساکن سرزمین های اشغالی خارجی باشد، دست دولت برای جلوگیری از زندگی آزاد خانوادگی او باز است و می تواند از طرف او هر تصمیمی بگیرد. حتی حکمی صادر کردند که اگر شخصی با پاسپورت کشورهای دیگر وارد کرانه باختری شود و بخواهد رابطه عاشقانه منتهی به ازدواج داشته باشد، باید ظرف 30 روز تصمیم خود را به مقامات دولتی اعلام کند. این شریک که فلسطینی نیست باید سه تا شش ماه اجازه اقامت بگیرد و هر بار که مجوز تمدید می شود، شهر را ترک کرده و به شهر بازگردد. یعنی مردم برای خصوصی ترین جنبه زندگیشون یعنی ازدواج باید قوانین عجیب و غریبی رو قبول کنن تا یادشون بیاد کی میخواد در این زمینه رئیس باشه!!!

در واقع، چنین قوانینی گاهی صدای خود اسرائیلی ها را بلند می کند. مثلاً در همان قانون قبلی که مقرر می کرد یکی از زوجین باید شهر را ترک کند و دوباره برگردد، اعتراضات به جایی رسید که حداقل بخشی از خروج اجباری را حذف کردند و لطف کردند و اجازه دادند طرف مقابل بماند. در خانه جدیدشان!

راه هایی برای تضعیف فلسطینی ها حتی با قطع درختان زیتون

قوانین در کرانه باختری به گونه ای تنظیم شده است که فلسطینیان به تدریج تضعیف می شوند و اسرائیلی ها در برابر هر نوع محدودیت و محاصره در حملات گاه و بیگاه آسیب پذیر می شوند. چرا چون قبلاً دارایی های اقتصادی و فکری فلسطینیان را غارت کرده بودند؟ چه در مورد

هزینه زندگی در فلسطین ارزان است و مالیات زیاد نیست، اما نکته مهم این است که پیدا کردن شغل نیز دشوار است و دستمزد پایین است. از سوی دیگر، بی ثباتی شرایط اقتصادی و امنیتی باعث شد تا با وجود پتانسیل این کشور تعداد کمی از سرمایه گذاران خارجی وارد شود.

فلسطینی ها بیش از هر چیز کشاورزی می کنند و از طرفی صابون، صدف، مروارید، گل و گیاه صادر می کنند، اما کار صادرات آنها آسان نیست. زیرا اسرائیل دائماً محدودیت های اقتصادی پنهان و آشکار برای آنها ایجاد می کند. به عنوان مثال در سال 2013 بر اساس آمار سازمان ملل بیش از ده هزار اصله درخت زیتون و در سال 2014 بیش از 9 هزار درخت زیتون توسط شهرک نشینان اسرائیلی نابود شد که منبع امرار معاش نزدیک به صد هزار خانواده متکی به کانت است. کشاورزی، باغبانی، محصولات زیتون و صادرات پول تولید می کنند و در معرض خطر هستند. به همین دلیل است که می گوییم اسرائیلی ها آرام آرام فلسطینی ها را ضعیف می کنند.

ورود اتوبوس های عمومی فردا ممنوع است

یکی از روش های مدیریتی اسرائیلی ها تغییر ناگهانی قوانین برای ایجاد تشویش دائمی در دل ساکنان منطقه است. مثلاً یک روز ناگهان اعلام کردند که صهیونیست ها از فلسطینی ها در اتوبوس های عمومی می ترسند، بنابراین فلسطینی ها دیگر اجازه استفاده از اتوبوس های عمومی در شهرک های اسرائیلی را ندارند و دولت باید به فکر وضعیت شهروندان و کار آنها باشد! حالا این فلسطینی ها چه کسانی هستند؟ همان صدها نفری که از ترس گرفتار شدن در بیکاری مجبورند برای کار به شهرک های اسرائیلی از اتوبوس استفاده کنند. بله، صهیونیست ها شرایط انقیاد را برای فلسطینی ها فراهم می کنند. اما هستند کسانی که متوجه این موضوع شده و بر خودکفایی و ارتباط با دیگران تاکید دارند.

این قوانین در حالی اجرا شد که فلسطینی ها اساساً باید مجوز ویژه ای برای استفاده از اتوبوس های عمومی دریافت می کردند و با همان اتوبوسی که برای رفتن به شهرک های صهیونیست نشین از آن استفاده می کردند، به محل زندگی خود باز می گشتند. یعنی اجازه استفاده از دو اتوبوس را نداشتند و مجبور شدند برای بازگشت با همان ماشین بروند تا همه چیز در اختیار صهیونیست ها بماند.

در سفرهای خارج از شهر، وضعیت پیچیده‌تر از اتوبوس‌های عمومی است. زیرا فلسطینی ها باید ده کیلومتر را در چند ساعت طی کنند. دلیل آن این است که ایست های بازرسی بسیار زیاد است که ایستادن زمان زیادی می برد، منتظر نوبت خود باشید و اسناد را اسکن کنید. در برخی گزارش ها تعداد پاسگاه های دائمی به 175 می رسد. این باعث می شود فلسطینی ها در محل زندگی خود رها شوند. بگذریم که اسرائیل تردد در یک سری از جاده ها را برای فلسطینی ها مسدود کرده است و همه می دانند که راهی جز چند جاده خاص برای آنها وجود ندارد.

اما این تنها بخشی از داستان است. عجیب تر این است که فلسطینی ها اساساً امکان ترک وطن خود را ندارند. حتی بدون مجوزهای خاص، آنها اجازه سفر به کرانه باختری را ندارند. دلیل صدور مجوز کار، سفر و زندگی برای همه این است که اسرائیل بتواند از انتقال هرگونه سلاح و مواد منفجره اسرائیل به مخالفان خود و نیروهایی که با اشغال خود می جنگند جلوگیری کند و منطقه را تحت کنترل شدید خود قرار دهد. لازم به ذکر است که با چنین قوانین پیچیده ای اسرائیلی ها گاهی با موشک های بالستیک روبرو می شوند!

از سوی دیگر مرز غزه با سیم خاردارهای بلند پوشیده شده است که همگی آنها علاوه بر دوربین های متعدد، مجهز به حسگرهای حرکتی و سنسورهای دما هستند که کوچکترین موج را تشخیص می دهند و حتی در برابر عبور دام ها واکنش نشان می دهند. همین سیم خاردارها و آن همه شرایط پیچیده حرکت، خیلی ها را در ماجرای طوفان الاقصی متعجب کرد که چطور ممکن است چنین اتفاق عجیبی با این همه اتفاق بیفتد، در حالی که از چشم اسرائیلی ها پنهان مانده بود و حسگرها انجام دادند. کار نمی کند

قوانین جاده فقط برای مسافران و مردم عادی نیست. رژیم صهیونیستی در هر بحرانی از ورود هرگونه کالا، حتی سوخت و مصالح ساختمانی به غزه جلوگیری می کند. این امر باعث آسیب به مشاغل در گذرگاه تجاری نوار غزه می شود و مشکلات اقتصادی وضعیت را دشوارتر می کند. اما یک سری مشکلات پنهان دیگر نیز در نتیجه این تصمیم رخ می دهد.

بر اساس گزارش عفو بین الملل، اسرائیل اندکی پس از اشغال کرانه باختری، کنترل تمامی منابع آبی و زیرساخت های مرتبط با آب در کرانه باختری را در دست گرفت. بر اساس فرمان نظامی شماره 158 سال 1967، مقامات رژیم صهیونیستی اعلام کردند که فلسطینی ها باید برای ساخت خطوط لوله آب از ارتش اسرائیل مجوز بگیرند. این راه حلی بود که صهیونیست ها در هر بحرانی منابع آب را قطع کنند. به عنوان مثال وزیر ارتباطات رژیم صهیونیستی پس از هجوم به الاقصی به راحتی اعلام کرد که نه تنها آب و برق را قطع می کند، بلکه دسترسی به اینترنت را نیز قطع می کند. آبی که در اختیار داشتند. اما اسرائیلی ها از ورود کامیون های حامل سوخت به نوار غزه از گذرگاه ها جلوگیری کردند. کمبود سوخت خواه ناخواه باعث شد تنها نیروگاه منطقه دچار اختلال شود تا جایی که برخی از محله ها در طول روز تنها سه تا چهار ساعت برق داشتند و مجبور شدند بقیه زمان خود را در قطعی طولانی مدت برق بگذرانند. . . اکنون می توانید محاسبه کنید که کمبود برق تا چه اندازه بر روحیه مردم به ویژه زنان و کودکان تأثیر گذاشته است.

خلاصه اینکه فلسطینی ها امکان برنامه ریزی منظم و دقیق برای فعالیت های کشاورزی، آب، برق و تجاری خود را ندارند و همه چیز به طور مستقیم یا غیرمستقیم تحت کنترل رژیم صهیونیستی است. این است که تنگناهای پنهان گاهی باعث می شود که یک رویداد بزرگ مانند طوفان الاقصی رخ دهد و مردم همچنان به مبارزه برای دستیابی به آزادی خود در سرزمین خود ادامه دهند.

عفو بین‌الملل در فوریه سال جاری گزارشی 280 صفحه‌ای منتشر کرد که نشان می‌داد چگونه اسرائیل یک سیستم نهادی سرکوب و سلطه بر مردم فلسطین را تحمیل می‌کند. شهروندان فلسطینی سرزمین های اشغالی را از آوارگان فلسطینی جدا کرد و آنها را از حق بازگشت محروم کرد.

به گفته عفو بین‌الملل، مقامات اسرائیلی مسئول جنایات علیه بشریت و آپارتاید از طریق تصرف گسترده زمین و اموال، قتل‌های غیرقانونی، وارد کردن صدمات جدی، انتقال اجباری، محدودیت‌های خودسرانه در آزادی رفت و آمد و محرومیت از شهروندی و غیره هستند. چیزهای غیر انسانی دیگر تمرین ها بود