یورنا تحلیل می کند؛ ازازیل با حسن فتحی چه کرد؟ / «شوکا» یعنی یک پریناز طبق معمول – یورنا

در چند روز گذشته اولین قسمت از سریال «عزازیل» به کارگردانی حسن فتحی روی تریبون نماوا منتشر شد. موضوع این سریال که ظاهرا در ژانر وحشت ساخته شده است، حول محور زندگی شوکا (با بازی پریناز ایزدیار)، متخصص زنان و زایمان و همسرش مانی (با بازی بابک حمیدیان) می چرخد. به گزارش خبرنگار فرهنگی یورنادر شب تولد مانی، همسایه‌شان مرجان ناپدید می‌شود و احتمالاً سرگرد بهروز شریفی (با بازی پیمون مدی) که مسئول ردیابی پرونده‌های مفقودین است، پرونده او را حل خواهد کرد.

پرینازی ایزدیار و دلیل بازی های تکراری

جدا از جزییاتی که سریال تا حدی قابل نقد است، یکی از موضوعاتی که جلب توجه می کند اجرای پرینازی ایزدیار است که کم کم برای مخاطبان تبدیل به یک عادت شده است. او در این سری جدید نیز تا حدودی تمایل دارد که نقش های قبلی خود را تکرار کند.

بعید است بازیگری که با آدم های بزرگی کار کرده و در پروژه های بزرگی شرکت کرده، نقص ها و مشکلات غیرقابل حلی در سیستم بازیگری اش داشته باشد.

شاید در نظر گرفتن نقاط مشترکی که در اکثر نقش های او وجود دارد، توضیح کافی برای تعدادی از شباهت های ثابت بین اکثر شخصیت های او ارائه دهد.

ویژگی های کلی بازیگری

نقش هایی که ایزدیار در آنها بیشترین نقش را بازی کرده است عبارتند از:

1) ویژگی های یک زن مستقل و وفادار:

ایزدیار در بیشتر نقش هایش زنی مستقل است که با بحران های روحی، عاطفی و خانوادگی مواجه است. وقتی تعداد نقش هایی با چنین ویژگی هایی در آفرینش هنری او زیاد شود، برای بیننده الگویی ایجاد می کند. مثلاً چه در فیلم «ابد و یک روز» و چه در فیلم‌های «هندی»، «لتیان» و «تابستان داغ» به وضوح می‌توان شباهت‌های زیادی را احساس کرد.

2) سیستم عامل و مدل:

او در استفاده صحیح از چشم و زبان بدن قوی است، اما به نظر می رسد در موقعیت های شدید احساسی به سمت الگوهای تکراری کشیده می شود. اگرچه این کلیشه ها او را بارها و بارها در فیلم ها، تلویزیون و نمایش های خانگی به درخشش رسانده است، اما تمایل او یا حتی تمایل کارگردانان به تکرار این کلیشه ها، از درخشش ادامه دار او در فیلم های دیگر می کاهد.

3) انتخاب نقش های مشابه:

ایزدیار به دلیل موفقیت در نقش های قبلی به عنوان زنی قوی، فداکار و مستقل، معمولاً برای این نقش ها انتخاب می شود که این یک نقص در سیستم کارگردان های ایرانی است که قدرت ریسک و ریسک کمتر آنها را مجبور به وادار کردن بازیگران می کند. خود را تکرار کنند در «عزازیل» حتی بازی بابک حمیدیان با سابقه خاصش در تئاتر مخاطب را به یاد نقش های دیگری می اندازد که در آن ها بیماری روانی داشت.

تفاوت شوکا با دیگر نقش های ایزودیار چیست؟

اگرچه یکی از نقاط ضعف اکشن این سریال تمایل به تکرار است، اما تفاوت هایی نیز وجود دارد که قابل بررسی است:

مسئله مرگ و زندگی است!

یکی از پروژه های جذاب و چالش برانگیز برای بازیگران، ژانر معمایی و ترسناک است. آنها مهارت های بازیگری خود را در این موقعیت های مختلف آزمایش می کنند و در عین حال زندگی شگفت انگیزی دارند. «ازازل» علاوه بر ضعف هایی که مثلاً تلاش های کلیشه ای برای ترساندن مخاطب دارد، این قابلیت را دارد که بازیگران را از فضای تکراری شان جدا کند و شکلی متفاوت از آن ها بگیرد. فضای این اثر به طرز چشمگیری با بیشتر آثار ایزودیار متفاوت است و این موقعیت جنایتکارانه و شخصیت شوکا ممکن است نسخه ای متفاوت از او را در فیلم پیش رو به ما نشان دهد.

حسن فتحی; از عرش تا فرش؟

یکی از نکاتی که در کل سریال «آزوزیل» و به خصوص قسمت اول آن به چشم می خورد، حضور ستارگان مطرح سینمای ایران و مهمتر از آن نام حسن فتحی به عنوان کارگردان است. همه این عوامل در کنار هم باعث می شود سطح توقع مخاطب بسیار بالا باشد. با این حال در هندلینگ اولیه فیلم، بازی‌های تکراری، سکانس‌های کلیشه‌ای مشکوک، تمرکز ضعیف بر ایجاد ترس‌های واقع‌گرایانه و تکیه بیش از حد به موسیقی و پیش‌نمایش، انتظارات ما را از نام‌های بزرگ به‌طور جدی پایین می‌آورد.. علاوه بر این، خود حسن فتحی که آثار مهمی چون «سطح صفر» و «شهرزد» را در کارنامه دارد، سریال های اخیرش با عنوان «جیران» و «عزازیل» را نقاط کور و نسبتا ضعیف می داند.

با این حال در چند قسمت بعدی می شد درباره عزازل بهتر و منصفانه تر صحبت کرد.