کهکشان راه شیری یک کهکشان غیرمعمول است؟ – یورنا

ستاره شناسان اغلب از کهکشان راه شیری به عنوان معیاری برای مطالعه چگونگی شکل گیری و تکامل کهکشان ها استفاده می کنند. از آنجایی که ما در داخل آن هستیم، ستاره شناسان می توانند با استفاده از تلسکوپ های پیشرفته آن را به تفصیل مطالعه کنند.

به گزارش «یورنا» به نقل از همشهری آنلاین، ستاره شناسان و اخترفیزیکدانان با بررسی طول موج های مختلف می توانند جمعیت ستاره ها، دینامیک گاز و سایر ویژگی ها را با جزئیات بسیار بیشتر از کهکشان های دور درک کنند.

بستگان کهکشان راه شیری

تحقیقات جدید انجام شده بر روی 101 خویشاوند کهکشان راه شیری می تواند تفاوت های آنها را با یکدیگر نشان دهد. یکی از راه‌های مؤثر برای درک چیزها، مقایسه آن‌ها با دیگران در کلاسشان است. نظرسنجی ها ابزار موثری برای مقایسه هستند و بررسی های نجومی حجم زیادی از داده های ضروری را در این تلاش ها ارائه کرده اند.

طبق مطالعات انجام شده، کهکشان ها درون هاله های غول پیکر ماده تاریک، ماده ای گریزان که با نور برهمکنش نمی کند، تشکیل می شوند.

ماده تاریک

85 درصد از ماده در جهان از ماده تاریک مرموز تشکیل شده است، در حالی که تنها 15 درصد آن را ماده معمولی یا باریونی تشکیل می دهد. این به معنای پول جنسی است که سیارات، ستاره ها و کهکشان ها را تشکیل می دهد.

اگرچه ما نمی توانیم این هاله های عظیم را ببینیم، ستاره شناسان می توانند اثرات آنها را مشاهده کنند. هدف این است که بفهمیم هاله های ماده تاریک چگونه کار می کنند. این کهکشان های ماهواره ای کم جرم را در اطراف کهکشان هایی مشابه جرم کهکشان راه شیری بررسی می کند. این ماهواره ها را می توان به هاله های ماده تاریک کهکشان های بزرگتر کشاند. SAGA چند صد کهکشان ماهواره‌ای از این دست را پیدا کرد که به دور 101 کهکشان خوشه‌ای راه شیری می‌چرخند.

آزمایشگاه فیزیک باور نکردنی

ریسا وکسلر، استاد علوم و علوم انسانی و استاد فیزیک در کالج علوم و علوم انسانی، می گوید که راه شیری یک آزمایشگاه فیزیک شگفت انگیز از جمله فیزیک تشکیل کهکشان ها و فیزیک ماده تاریک بوده است. وکسلر همچنین یکی از بنیانگذاران SAGA Survey است.

اما کهکشان راه شیری تنها یک منظومه است و ممکن است نمونه ای از چگونگی شکل گیری کهکشان های دیگر نباشد. به همین دلیل یافتن و مقایسه کهکشان های مشابه بسیار مهم است.

توزیع کامل کهکشان های مشابه در سراسر جهان

وکسلر، که همچنین استاد فیزیک ذرات و اخترفیزیک در آزمایشگاه ملی شتاب دهنده SLAC است، معتقد است که نتایج ما نشان می‌دهد که نمی‌توانیم مدل‌های شکل‌گیری کهکشان‌ها را فقط به کهکشان راه شیری محدود کنیم.

ویرایش سوم داده‌های بررسی SAGA شامل 378 ماهواره است که در سیستم‌های 101 مگاواتی یافت شده‌اند که اولین مقاله بر روی ماهواره‌ها تمرکز دارد.

مطالعه دوم بر تشکیل ستاره در ماهواره ها متمرکز است. نرخ تشکیل ستاره (SFR) یک معیار مهم برای درک تکامل کهکشان ها است.

گسترش بیشتر هاله ماده تاریک

تحقیقات نشان می دهد که شکل گیری ستاره ها هنوز در کهکشان های ماهواره ای فعال است، اما هر چه آنها به میزبان خود نزدیک تر باشند، SFR کندتر می شود. آیا گسترش بزرگتر هاله ماده تاریک در نزدیکی کهکشان می تواند تشکیل ستاره را متوقف کند؟

نتایج ما نشان می‌دهد که ماهواره‌ها و ماهواره‌های کم‌جرم در 100 kpc در محیطی شبیه کهکشان راه شیری به بهترین شکل خاموش می‌شوند، جایی که این فرآیندها به اندازه کافی کند عمل می‌کنند تا جمعیتی از ماهواره‌های ستاره‌ساز را در تمام جرم‌ها و شعاع‌های ستاره‌ای مورد انتظار حفظ کنند.

نقش فاصله شعاعی

با این حال، در قمرهای راه شیری، تنها ابرهای ماژلانی ستاره‌ها را تشکیل می‌دهند و منشا شعاعی در این قمر نقش دارد.

وکسلر می گوید: «اکنون ما یک پازل داریم.

چه چیزی باعث شد که این ماهواره های کوچک و کم جرم، روند تشکیل ستاره در کهکشان راه شیری را متوقف کنند؟ شاید، بر خلاف یک کهکشان میزبان معمولی، کهکشان راه شیری حاوی ترکیبی منحصر به فرد از ماهواره های قدیمی است که تشکیل ستاره ها و ماهواره های جدیدتر را متوقف کرده اند. LMC و SMC در هاله ماده تاریک کهکشان راه شیری افتادند. این یکی دیگر از دلایل غیرعادی بودن کهکشان ماست.

نقشه برداری ماهواره ای روشن

به گفته وکسلر، SAGA استانداردی برای افزایش درک ما از جهان از طریق مطالعه دقیق کهکشان های ماهواره ای در منظومه های خارج از کهکشان راه شیری فراهم می کند.

اگرچه ما هدف اولیه خود را برای نقشه برداری از ماهواره های درخشان در 101 کهکشان میزبان تکمیل کرده ایم، هنوز کارهای زیادی برای انجام و مطالعات بیشتری وجود دارد.