چند پیشنهاد مشفقانه به فرماندهان عزیز نظامی – یورنا

به گزارش «یورنا»، مسعود فاروقی، معاون سردبیر روزنامه «فرهی‌ه‌تاگون» نوشت: در روزهای هجمه‌های وحشیانه داخلی و خارجی علیه پایه‌های قدرت ملی ایران به بهانه انتقاد از اجرا و مکتوب. دیکته می کند، نقد اصول و طراحی چارچوب منطقی برای اصلاح کاستی ها آسان نیست.» شاید همان صدا و قلمی که داوطلبانه چکش تخریب را به نام انتقاد شدید در ستون های ملی کشور می ریزد، از اما خرد انقلابی نه محافظه کار است و نه غافل، در پاسداری از همه چیز افراط نمی کند و به نام اصلاحات سقفی بر سر ساکنانش نمی اندازد.

[از سوی دیگر] جریان های تازه ایجاد شده حملات انتحاری علیه دستگاه و سازمان نظامی ایران که به نام انتقاد از تصمیمات و فرآیندها علیه ژنرال ها، بنیانگذاران و فرماندهان نظامی خطرناک و مشکوک است. بگذریم که این جریانات ماشین تخریب را راه انداختند که بر اساس آن ایده، پشتوانه تجربی و فنی و واقعیت معلوم نیست. دشمن خارجی فقط در این موقعیت و فضا فرصت حمله مجدد پیدا می کند. این توصیف شرایط، منتقد واقعی، خردمند و دلسوز را کور نمی کند. هیچ ساختار انسانی عاری از اشتباه و محاسبات غلط نیست، پس باید از انتقاد و عیب جویی خودداری کرد. اما هیچ فرد عاقلی مشکلات مغزی و قلبی فردی را که امتحان را پس نداده است کنترل نمی کند، چه رسد به اینکه به ملاقات و پیشنهاد یک برنامه درمانی بپردازد.

در این میان، در حالی که ساختار نظامی ایران درگیر لشکرکشی آشکار است، حساسیت اقدامات و اقدامات همه ارکان نظام رو به افزایش است. پیوند انکارناپذیر این قدرت ملی با تحول رسانه های اجتماعی و سازمان یافته نیز حساسیت جدیدی پیدا کرده است. برنامه ریزی نظامی ایران برای انجام یک رزمایش بزرگ تاریخی که کل ساختار نظامی و دفاعی را در بر می گیرد نیز نشان دهنده درک پیچیده ای از قدرت نظامی و موضوع افکار عمومی است. این رزمایش عزم، قدرت و قدرت ایران را در رویدادهای آینده نشان می دهد و هدف اصلی آن متقاعد کردن مردم برای دفاع از منافع ملی است.

در چنین شرایطی، «مقام» و اشتباهات بی‌معنای برخی افراد عالی رتبه در درون این سازمان جنگی یا افرادی که در گذشته سمت‌هایی داشتند، گلوله‌ای برای اهداف داخلی محسوب می‌شود. فرماندهان نظامی که بر سر راه تسلیح ساختارها و سازمان های خود با موانع زیادی روبرو هستند، نمی توانند این مهم را نادیده بگیرند و جایگاه افراد منصوب را به اشتباه بیندازند. فرماندهان نظامی باید فوراً خود و کل تشکیلات خود را برای “مانور سکوت” فراخوانند.

بر اساس همان ایده معروف نظامی که می گفت چرا ارتش ندارید! صحبت های سربازان پشت میکروفون نیست بلکه در میدان است. بخشی که باید با دشمن خارجی و افکار عمومی داخلی در رسانه ها مطرح شود به مردم واگذار شود. همان طور که قلم و تحلیلگر سیاسی و رسانه ای نمی توانند ماجرای صادق 2 را بزرگ کنند و به جای سرزمین های اشغالی زمین خودشان را شخم بزنند، اهل قدرت نظامی پشت میکروفون گلزنان خوبی نیستند، اما گل می زنند. اهداف خودشان

این آخرین داستان از صحبت های یک ژنرال محترم در مورد سوریه را ببینید. عنایت و شادی رسانه های مخالف و چند ماهیگیر محلی. برای اصلاح این خطای رسانه ای لشکری ​​از تکذیب ها و توضیحات راه اندازی شده که البته بی فایده است. نگاهی به تصاویر منتشر شده از آخرین تمرین چشمگیر; نمونه اتمی اپورتونیسم. یه نگاه دیگه به ​​اون ویدیوی فرمانده بعد از عملیات غرور آفرین نوید حلال 2 با احترام به فرماندهان افتضاح کامل. رهبران محترم می دانند که برد و باخت دوباره در میدان اتفاق می افتد.

قدرت نظامی ایران بار دیگر مورد حمله قرار خواهد گرفت و پس از سقوط بشار باز هم انتقادات ناخوشایند و تخریب نابخشودنی بشار را خواهند شنید.

اما بلافاصله دو کار اصلی را انجام دهید. اول تحلیل و جایگاه همه عناصر نظامی جمع آوری شود، ثانیاً با استفاده از امکانات و توانمندی های سازمان نظامی کشور که به پاشنه عملیات روانی و رسانه ای تبدیل شده است، جلوی «رستوم سازی» رهبران خودخوانده را بگیرید. کارشناسان و مراکز تحلیلی و موسسات مشابه و غیره. زیرا در هر دو مورد اشتباهات بزرگی انجام شد.