چرا ششم فروردین «نوروزِ بزرگ» است؟ – یورنا

روز ششم آوریل یکی از مهمترین روزهای نوروز در دوره ساسانید بود که به آن بزرگ نوروز گفته شد. طبق اعتقادات زرتشتی ، ششمین روز هر ماه به ماه ژوئن آماشاسپند نسبت داده می شود ، که در روز قردد “قرداد” نیز نامیده می شود و در ایران باستان مردم در ایران باستان در حال حمام کردن و شستشو بودند تا رابطه ای با آماشاسپند پیدا کنند.
باورهای زرتشتی نیز در تاریخ 6 آوریل به عنوان روزی که زرتشتیان به دنیا آمد ، مورد تقدیر قرار گرفت.
به گفته ابورهیان بورونی ، یکی از سنت های دیرینه این روز در ایرانیان باستان ، طعم قند و مالش روغن زیتون بر روی بدن در ابتدای صبح بود که به اعتقاد آنها این فرد را در طول سال از طریق فاجعه حفظ کرده است. همچنین یک افسانه وجود دارد که در صبح این روز ، یک فرد ساکت و ساکت در کوه Pushang (در افغانستان مدرن) با یک پارچه و فقط برای مدت کوتاهی ظاهر می شود. برخی معتقد بودند که این پدیده نشانه نعمت و فراوانی سال آینده است.
همچنین گفته شده است که در این روز ، مردم ایران عرفی برای شستن آب داشتند ، زیرا آنها معتقد بودند که این امر باعث خلوص و فاجعه خواهد شد. و آبشار در بین مردم آیین دیگری از این روز بود که ریشه در داستانی داشت که در گذشته و بعد از یک خشکسالی طولانی می گفت ، باران می بارد و مردم با یک نعمت آب را پاشیدند.
علاوه بر این ، یکی از مهمترین دلایل ویژه “ششم آوریل” در ایرانیان باستان این بود که به مدت شش روز در دوره ساسانید جشن گرفته شد: در روز اول پادشاه روی تخت سلطنت نشست و با افراد عادی ملاقات کرد ، بخشش و جلال خود را نشان داد.
روز دوم به دهقانان اختصاص داشت ، که بالاتر از مردم عادی بودند و خانواده های آنها در این مراسم شرکت کردند.
روز سوم برای سربازان و بزرگان کاهنان تعیین شد. افرادی که نقش مهمی در دولت و ساختار مذهبی داشتند.
در روز چهارم ، نوبت دادگاه ها بود و روز پنجم برای خانواده و خادمان شاه در نظر گرفته شده بود که هر یک بر اساس موقعیت خود هدایا و هدایایی دریافت می کردند.
اما در روز ششم شاه ، پس از فارغ التحصیلی از امور مردم ، او نوروز را جشن گرفت. بنابراین روز ششم “پادشاهان نوروز” بود. در این روز ، فقط همراهان بسیار نزدیک و ویژه ای مجاز به حضور در آن بودند و هدایای آورده شده در روزهای اخیر به پادشاه مورد بررسی قرار گرفت. برخی از این هدایا به اطرافیان خود داده می شد و آنچه را که ارزش حفظ آن را دارد ، در خزانه داری سلطنتی حفظ شد.