نباید با ساده‌انگاری با مسئله تحریم برخورد کرد

یورنا نامزد حجت الاسلام والمسلمین مصطفی پورمحمدی برای چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری به همراه مشاوران خود آقایان وحید شقاقی و منیره پورمحمدی امشب مهمان برنامه میزگرد اقتصادی شبکه یک سیما بودند. ، 30 خرداد. .

کارشناسان این میزگرد اقتصادی انتخاباتی عبارتند از محمدحسین حسین زاده بحرینی عضو کمیسیون اقتصادی در دوره های مختلف مجلس، داود دانش جعفری وزیر سابق امور اقتصادی و دارایی و یحیی آل اسحاق وزیر اسبق بازرگانی.

مصطفی پورمحمدی: خرسندیم که مهم ترین موضوع جامعه امروز و دغدغه کشورمان یعنی دغدغه های اقتصادی و معیشتی را مطرح می کنیم و به سوالات پاسخ می دهیم. انشاءالله این گفتگوها به افزایش آگاهی، تحریک حس مشارکت و برگزاری انتخابات بسیار باشکوه و سازنده برای آینده کمک خواهد کرد. مسئله اقتصادی مهمترین مسئله ای است که امروز کشور ما از آن رنج می برد و همانطور که گفتم دغدغه جدی مردم ماست، از سوی کارشناسان، متخصصان و مدیرانی که با اعداد و ارقام آشنا هستند و می دانند و آگاه هستند. از کاستی ها، گرفتاری ها و مشکلات، اما مردم ما با مشکلاتی در گوشت و پوست خود مواجه هستند و اقتصاد را تحت تأثیر قرار می دهند و این دغدغه هایی است که متاسفانه زندگی بسیاری از خانواده های ما را تلخ کرده است.

من معتقدم در این مرحله از انتخابات ریاست جمهوری باید به صراحت بیان کنیم که مدیریت آینده کشور در حوزه اقتصادی چه رویکردی را می خواهد و چه تغییراتی را در اقتصاد ایجاد کند. وقتی با کارشناسان صحبت می کردیم دغدغه گذشته داشتم، آقای دکتر وحید شقاقی از دوستان صمیمی من هستند، فکر می کنم 14 تا 15 سال مشاور من، دوستان ایشان بودند و مسائل اقتصادی را پیگیری می کردیم. چون خانم پورمحمدی پسرم فوق لیسانس اقتصاد را از دانشگاه گرفت و الان در حال دفاع از پایان نامه خود در رشته اقتصاد در دانشگاه تهران است و تحصیلات خوب و دانشگاه خوبی گرفته است و همیشه صحبت هایی وجود دارد. دعوا، توهین و توهین بین ما. آنها موضوعات را کم رنگ می کنند و درگیر انتقادات تند نسل جوان، دانشمندان و اقتصاددانان کشور می شوند.

وقتی با کارشناسان صحبت می کنیم، به خصوص در این روزهای آخری که ثبت نام کرده ام، بحث های جدی تری شروع شده است، چه با فعالان بخش خصوصی، چه با اتاق بازرگانی و چه با اساتید دانشگاه، در زمینه های مختلف با آنها صحبت کردم، تقریباً می گویند که حل مشکلات اقتصادی تنها راه حل اقتصادی است و راه حل اقتصادی ندارد.

درست است که فرمول های اقتصادی باید از نظر رویکرد و اولویت ها با دقت انتخاب شوند. برای رسیدن به راه حل باید مشکلات و سوالات را به خوبی تحلیل کرد، اما حل مشکلات اقتصادی به دو شریک جدی بستگی دارد. یک شریک بین المللی و یک شریک داخلی، به طوری که نه مسائل بین المللی را خوب درک می کنیم، نه خوب تحلیل می کنیم و نه پیگیری می کنیم، به خصوص که درگیر محاصره شدید، فلج کننده و آزاردهنده هستیم. در طول دو دهه گذشته، اگر به درستی به آن توجه نکنیم و رفع این موانع بسیار مشکل شود. از سوی دیگر در حوزه داخلی مسائل مختلفی وجود دارد که برای حل مشکلات به اجماع و اعتماد نمی انجامد: مسائل سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، حقوقی و امنیتی. همه اینها در موفقیت ایده ها و رویکردهای اقتصادی تاثیر دارد، اگر به خوبی به این مسائل فکر نکنیم، راه حل های اقتصادی ما بیهوده می ماند و به نتایجی که باید برسیم، نمی رسیم.

در هر صورت نمی توان به سادگی از کنار موضوع تحریم گذشت. ما سال‌هاست که گرفتار شده‌ایم و توجه چندانی نکرده‌ایم و البته علاقه‌ای جدی به حل آن نداشتیم. کم کم که با مشکلات بیشتری مواجه شدیم، این احساس در همه ما تقویت شد. در اوایل دهه 1990، ما تقریباً با اقتصادهای موفق منطقه همتراز بودیم. اما در 10 تا 12 سال اخیر دچار افت جدی شده ایم. قرار بود در سال 1404 اولین اقتصاد منطقه باشیم و الان متاسفانه به این موفقیت دست پیدا نکرده ایم. در سطح داخلی به جای اینکه به فکر راه حل مناسب برای رفع حصر باشیم، بر این باورم که ما در معرض خود تنبیهی قرار گرفتیم، حصر بیرونی را تشدید کردیم و آسیب ها و پایه های غلط را تقویت کردیم.

متأسفانه، ما از رانت های بسیار ویرانگر و رانت های فزاینده رنج برده ایم. یکی از آنها وام اجاره و اعطای تسهیلات است و اعطای تسهیلات معمولاً با هدف رشد اقتصادی، رشد تولید و تحریک چرخه اقتصادی است. اما وام و اعطای تسهیلات منجر به ایجاد رانت خواری، فساد و موقعیت برتر گروه های ذی نفع، افراد ذی نفع، شرکت های ذی نفع یا خود تسهیلگران یعنی بانک ها برای تقویت آنها شد. شرکت های خود را دارند و این خود حالتی از اضطراب ایجاد می کند. اجاره دادن. نکته دیگر؛ اجاره انرژی است.

در این سال‌ها گذشته بود، اما در سال‌های اخیر با افزایش سالانه 120 تا 130 میلیارد دلاری مصرف، رانت انرژی می‌پردازیم که بخش زیادی از آن خارجی است و اقتصاد ما با بحران جدی مواجه شده است. چالش مزایای این اجاره به بخش های خاصی و افراد خاصی اعطا شده است. یک چیز دیگر؛ اجاره ارز ترجیحی است. در 10 سال گذشته، ما بیش از 40 تا 41 میلیارد دلار از ارز ترجیحی استفاده کرده ایم. تفاوت این ارز ترجیحی با بازاری که هدف آن تسهیل هزینه های زندگی شهروندان بود، کاهش قیمت بود و متاسفانه بسیار موثر بود. اغلب اوقات کار نمی کرد و لذت و بهره وری گروه ها و افراد خاصی را افزایش می داد.

جالب است بدانید که ارز ترجیحی در این مورد; من ریاضی را انجام داده ام. و در چین از سال 2012 تا 2020 با توجه به این پیشرفت در حمل و نقل که بزرگراه هایی است که چین به اشکال مختلف در اختیار دارد و همگرایی اقتصادی جهانی را به همراه داشته است. 240 میلیارد ارز ترجیحی در حال استفاده؛ در مورد طرح توسعه بزرگتر و اعداد و ارقام او شاهد است و به ما می گوید که چگونه به مشکلات کمبود خصوصی که داشتیم و سایر رانت ها، اجاره ها، مجوزها و قیمت گذاری ها وارد شدیم. این عوامل متأسفانه منجر به تشدید حصر و تشویق دو تحریم شد و فشارها بر مردم ما و متأسفانه طوایف فقیر ما انباشته شد. کمیت آن کم و زیاد شد، همان طور که میانگین دهک های ما کاهش یافت.

متأسفانه با توجه به ضریب جینی و آمارهای اعلام شده شکاف بین قشر ثروتمند و نیازمند دوباره افزایش یافته است. این چرخه نمی تواند ادامه داشته باشد و شرایط اقتصادی کشور را به طور جدی مختل و نابود خواهد کرد. بله، او می‌خواست تحریم‌ها اقتصاد ایران را نابود کند. آنها به فکر فروپاشی اقتصاد ایران هستند و این قدرت مردم، نظام و اقتصاد ما است که این همه مقاومت نشان داده است. ما در پایداری شک نداریم و با وجود مشکلات به قدرت اقتصادی معتقدیم. اما فشار بسیار زیاد است، و صدمات بسیار جدی هستند، به خصوص با چنین غفلتی. این آسیب ها بدتر شد. به همین دلیل است که امروز همانطور که در تفاسیر گذشته خود گفتم معتقدم; چند شب پیش در مناظره اعلام کردم که ما به یک معجزه زمینی نیاز داریم. اعتماد است.

مردم باید به ما اعتماد کنند. آنها صداقت را از ما خواهند دید، وعده های واقعی را خواهند دید اگر اعتماد مردم را به دست آوریم، انرژی شدید، متراکم، متنوع، نوآورانه و خلاقانه ملی به حل مشکلات اقتصادی کمک می کند و شتاب اقتصادی ما را در مسیر قرار می دهد. جای مناسب. . اما این بستگی به اعتماد دارد. من این اعتماد به نفس را تا حد زیادی از دست داده ام. ما نیازمند اجماع بین گروه‌های فعال، فعالان، فعالان اقتصادی، کارشناسان اقتصادی و توده‌های مردم فعال در عرصه اقتصادی و صحنه بین‌المللی هستیم. ما نمی توانیم مشکلات خود را با توجه به اختلافات موجود حل کنیم. اما متأسفانه در درگیری‌های جناحی گم شد و نتوانستیم در برخورد با تحریم‌ها و فعالیت بین‌المللی برای مقابله با تحریم‌ها و شکستن تحریم‌ها به رویکرد و چشم‌انداز روشنی برسیم و قطعاً نیازمند ایجاد اجماع و اتفاق نظر در صحنه بین‌المللی هستیم. در صحنه داخلی، ما به معجزه اعتماد نیاز داریم.

در دولت چهاردهم و دولت; مصمم هستیم این دو منطقه را برای خدمت به تحولات و تغییر رفتار اقتصادی کشور دعوت و جذب کنیم. از برادرم پروفسور الشقاقی می خواهم که اصول آن سخنرانی و نظام اندیشه اقتصادی ما را روشن کند و در صورت لزوم توضیحات بیشتری ارائه خواهم کرد.

وحید شقاقی; مشاور پورمحمدی: همانطور که آقای پورمحمدی در بحث اول گفتند دولت قرار است یک نظام فکری اقتصادی داشته باشد. همه صاحب نظران و اندیشمندان گفت و گو کردند و بحث ناب این بود; مدیریت اقتصادی خوب نیازمند یک نظام فکری اقتصادی منسجم و به هم پیوسته است. با سردرگمی فکری، نظام اقتصادی کشور مختل می شود. دولت های قبلی یا به این اصول اعتقادی نداشتند یا به آن عمل نمی کردند. هشت اصل که دولت بر اساس آنها اداره خواهد شد. اصل اول؛ اصل رقابت است. باید بپذیریم که بدون رقابت بهره وری افزایش نمی یابد، کیفیت محصولات کاهش می یابد، نارضایتی مردم تشدید می شود و رانت توزیع می شود. پس اولین اصل اقتصادی حکومت این است که; موضوع انحصاری نیست، البته ما برای همه اصول برنامه داریم که اگر فرصت داشته باشم به بخشی از آن اشاره خواهم کرد. اصل دوم: اقتصاد بازار است. این اقتصاد؛ نه، این یک اقتصاد دستوری است.

ادامه هید…