فرود تاریخی فیلائه بر دنباله‌دار 67P

به گزارش خبرنگار علم و فناوری خبرگزاری برینا، کاوشگر فیلا ماموریت روزتا در سال 2014 بر روی دنباله دار 67P/Churyumov-Gerasimenko فرود آمد که اولین فرود بر سطح یک دنباله دار بود.

این رویداد تاریخی اطلاعات ارزشمندی را در مورد ترکیب سطح و درون دنباله دار، از جمله مولکول های آلی و تغییرات دما، به ما کمک کرد تا مواد اولیه تشکیل دهنده منظومه شمسی را درک کنیم.

افول تاریخی

در 12 نوامبر 2014، پس از سفری که ده سال به طول انجامید و بیش از 500 میلیون کیلومتر را طی کرد، فیله اولین فضاپیمایی بود که روی سطح یک دنباله دار فرود آمد. به مناسبت دهمین سالگرد این دستاورد، آژانس فضایی اروپا (ESA) نقش فیلا را در پیشبرد اکتشافات فضایی جشن می گیرد.

محل فرود را تعیین کنید

پس از رسیدن کاوشگر روزتا به دنباله دار 67P در 6 آگوست 2014، تیم ماموریت تصاویر با وضوح بالا را بررسی کرد و مکانی به نام آگیلکیا را به عنوان محل فرود فیله انتخاب کرد. این مکان برای ایمنی و پتانسیل علمی مناسب تشخیص داده شد.

علیرغم آمادگی های فنی، شب قبل از فرود، مشخص شد که سیستم محرکه فیله از کار افتاده است و برای لنگر انداختن خود به سطح دنباله دار باید تنها به قلاب ها و پیچ های یخی تکیه کند. با این حال، عملیات آغاز شد و فیله در عرض هفت ساعت پس از جدایی از روزتا به سطح دنباله دار رسید.

برخورد با سطح

“Philae” با موفقیت در محل مشخص شده فرود آمد، اما به دلیل رها نشدن قلاب ها، دوباره از سطح جدا شد و در نهایت پس از برخوردهای مکرر در چهار نقطه مختلف، در مکانی به نام ابیدوس آرام گرفت.

این برخوردهای متعدد به دانشمندان این امکان را داد که داده های مختلفی را در مورد ویژگی های سطحی و ساختار داخلی دنباله دار جمع آوری کنند.

دستاوردهای علمی

فیله در مکان نهایی خود، داده های بی سابقه ای در مورد دمای سطح (از 180- تا 145 درجه سانتیگراد) و سختی لایه های داخلی دنباله دار با استفاده از ابزارهایی مانند سنسور دمای MUPUS و یک چکش به دست آورد. همچنین با استفاده از ابزار CONSERT، ساختار داخلی یک دنباله دار برای اولین بار با استفاده از امواج رادیویی مورد بررسی قرار گرفت و مشخص شد که این دنباله دار دارای ساختاری متخلخل با 75 تا 85 درصد فضاهای خالی است.

کشف مولکول های آلی

ابزارهای COSAC و بطلمیوس، مولکول‌های آلی پیچیده، از جمله ترکیبات غنی از کربن و نیتروژن را شناسایی کرده‌اند که بلوک‌های سازنده حیات هستند.

ماموریت Rosetta-Velia که به عنوان یکی از بزرگترین دستاوردهای اکتشاف فضایی در نظر گرفته می شود، الهام بخش نسل بعدی ماموریت ها برای مطالعه دنباله دارها و سیارک ها بود. این ماموریت ها شامل ماموریت رهگیر دنباله دار، Hera و پروژه های کوچکتر اما مستقل مانند M-Argo است که از فناوری های مشابه روزتا استفاده می کند.

ماموریت Philae نشان دهنده پیشرفت فوق العاده ای در کاوش اجرام کوچک در منظومه شمسی است و دستاوردهای علمی آن نقش مهمی در برنامه های فضایی آینده خواهد داشت.

انتهای پیام/