فاز‌های عفونت دانگ شامل فاز تب، فاز بحرانی و فاز نقاهت است

یورنا – به گزارش Vipeda، ویروس دنگی که یک فلاوی ویروس است، دارای چهار سروتیپ است، به این معنی که فرد می تواند 4 بار به این ویروس مبتلا شود. سروتیپ II سروتیپ غالب است. ویروس دنگی از طریق نیش پشه های Aedes aegypti و Aedes albopictus منتقل می شود. این پشه ها ویروس های زیکا و چیکونگونیا را نیز منتقل می کنند.

بیماری دنگی مراحل عفونی مختلفی دارد، از جمله مرحله تب، مرحله بحرانی و مرحله بهبودی:

1- مرحله تب: معمولا بین 2 تا 7 روز طول می کشد. مرحله تب به طور ناگهانی شروع می شود و از 2 تا 7 روز طول می کشد و ممکن است در دو مرحله باشد. سایر علائم این بیماری شامل سردرد شدید، درد عضلانی، درد مفاصل، درد استخوان، درد کره چشم، بی اشتهایی، استفراغ، بثورات ماکولا یا ماکولوپاپولار و تظاهرات خونریزی خفیف مانند پتشی، اکیموز، پورپورا و خونریزی از بینی و لثه است. خونریزی و تست تورنیکه مثبت است. در 48 ساعت اول، برخی از بیماران دچار گلودرد و قرمزی گلو و صورت می شوند. تظاهرات خفیف خونریزی: به عنوان مثال، پتشی و خونریزی در غشای مخاطی (بینی و لثه) ممکن است ظاهر شود. نظارت بر علائم هشدار دهنده برای تشخیص پیشرفت به مرحله بحرانی بسیار مهم است. علائم هشدار دهنده دنگی شدید در اواخر مرحله تب ظاهر می شود، یعنی زمانی که تب بیمار متوقف می شود. در این مرحله بیمار دچار استفراغ مکرر، درد شدید شکم، خونریزی از غشاهای مخاطی، مشکل در تنفس، علائم شوک هیپوولمیک، کاهش سریع پلاکت ها و افزایش هماتوکریت می شود.

2- مرحله بحرانی: وضعیت بیمار بدتر می شود و معمولاً از یک تا دو روز طول می کشد. مرحله بحرانی با تب شروع می شود و معمولاً 24 تا 48 ساعت طول می کشد. اکثر بیماران در این مرحله بهبود می یابند، اما برخی نشت پلاسما عظیم را تجربه می کنند، یک بیماری شدید دنگی، که علت اصلی آن افزایش قابل توجه نفوذپذیری عروق است. در ابتدای این مرحله (جبران فیزیولوژیک)، مکانیسم اصلی حفظ گردش خون کافی است. فشار نبض به تدریج کاهش می یابد. افزایش پالس پالس و فشار خون دیاستولیک. در ابتدا، هنگامی که علائم شوک ظاهر می شود، ممکن است بیمار در وضعیت عمومی نگران کننده به نظر نرسد، اما زمانی که افت فشار خون ظاهر می شود، فشار خون سیستولیک به یکباره کاهش می یابد و سپس شوک غیرقابل برگشت، مرگ و حتی احیای قلبی رخ می دهد. بیمار کار نمی کند. بیماران ممکن است به دلیل نشت پلاسما، هیپوپروتئینمی و افزایش هماتوکریت، پلورال افیوژن یا عفونت را تجربه کنند. بیماران همچنین ممکن است علائم خونریزی شدید، استفراغ خون، خونریزی از مقعد، ملنا، و خونریزی از واژن را تجربه کنند، به خصوص اگر تروما برای مدت طولانی طول بکشد. بیماران مبتلا به دنگی شدید ممکن است علائم هپاتیت، میوکاردیت، پانکراتیت یا آنسفالیت را داشته باشند.

3- مرحله بهبودی: در این مرحله ایمنی در برابر سروتیپ عامل ایجاد می شود. بهبودی در وضعیت عمومی بیمار مشاهده می شود. این مرحله زمانی شروع می شود که نشت پلاسما کاهش می یابد و مایع نشتی شروع به بازگشت به رگ های خونی می کند (بازجذب). هماتوکریت پایدارتر می شود یا ممکن است کاهش یابد. وضعیت گردش خون بیمار بهبود یافت، ادرار ترمیم شد و گلبول های سفید شروع به افزایش کردند. در این مرحله، بیماران ممکن است دچار بثورات اریتماتوز شوند که بعداً پوسته پوسته و خارش دار می شود. یکی از ویژگی‌های بیماری دنگی این است که در یکی دو سال اول پس از ظهور بیماری در یک منطقه، از آنجایی که عفونت تنها با یک سروتیپ است، بیماران معمولاً علائم خفیفی را تجربه می‌کنند (مثلاً با سندرم تب طولانی‌مدت یا علائم کم آنفولانزا ظاهر می‌شود. ). مضرب). – باعث می شود بسیاری از بیماران به مراکز درمانی مراجعه نکنند. این مشکل می تواند به دو خطر منجر شود: اول اینکه بیمار مبتلا در جامعه فعال است و می تواند دوباره در معرض نیش پشه قرار گیرد و بیماری را به دیگران منتقل کند. دوم اینکه وقتی سروتیپ جدیدی وارد ناحیه می شود (مثلاً در سال های آینده)، اگر بیمار به سروتیپ جدید آلوده شود، بیمار به شکل شدید دنگی مبتلا می شود.

علائم و نشانه های بالینی دنگی می تواند باعث بیماری شدید آنفولانزا شود. این بیماری در نوزادان، کودکان و بزرگسالان ظاهر می شود، اما به ندرت باعث مرگ می شود. بیشتر علائم، از جمله تب، دو تا هفت روز طول می کشد. دوره کمون 4 تا 10 روز پس از نیش پشه آلوده است. سازمان بهداشت جهانی تب دنگی را به دو دسته کلی تقسیم می‌کند: دنگی (با یا بدون علائم هشدار دهنده) و دنگی شدید. این طبقه بندی برای کمک به کارکنان مراقبت های بهداشتی در تصمیم گیری در مورد بستری شدن در بیمارستان و کاهش خطر ابتلا به موارد شدید دنگی طراحی و اصلاح شده است. برگرفته از بسته اطلاعاتی “ناقلین بیماری های عفونی، دانگ، مراقبت از انسان”

مرکز مدیریت بیماری های واگیر وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی

انتهای پیام/