علل بی‌مهری دولت به کشاورزان چیست؟ – یورنا

به گزارش یورنا به نقل از نیمروز 24 و بر اساس داده های مرکز آمار ایران، 89 درصد از جمعیت شاغل در کشاورزی، جنگلداری و ماهیگیری در سال 1401 هجری شمسی فاقد بیمه بوده اند. به طوری که تنها 11 درصد از جمعیت شاغل در این بخش ها دارای بیمه هستند که نشان دهنده بی توجهی دولت به این قشر و عدم حمایت آن از آنان است.

بسیاری از کشاورزان با وجود سختی کار و فرسودگی شغلی همچنان تحت پوشش بیمه نیستند و بسیاری از کشاورزان را به آینده شغلی خود در این بخش بی امید کرده است. در حالی که طبق قانون، سازمان حوادث غیرمترقبه که مجموعه بزرگی زیرمجموعه وزارت کشور است، باید از مفاد مواد 10 و 12 حوادث غیرمترقبه که تاکنون مورد غفلت واقع شده، به دهقانان فاقد بیمه خسارت پرداخت کند.

از سوی دیگر، برنامه هفتم توسعه در سه فصل «امنیت غذایی و ارتقای تولیدات کشاورزی»، «نظام یکپارچه مدیریت منابع آب»، «نظام یکپارچه مدیریت منابع آب» و «امنیت غذایی و غذایی» بر بخش کشاورزی تمرکز دارد. افزایش تولیدات کشاورزی
«اقتصاد ترانزیت و اقتصاد دریا محور» توجه ویژه ای به بخش کشاورزی داشت که به نظر می رسید اراده ای برای اجرای آن نداشت.

عبدالمجید شیخی، کارشناس صنعت کشاورزی درباره وضعیت نامناسب کشاورزان بدون بیمه گفت: نزدیک به 99 درصد زراعت کشور متعلق به بخش خصوصی است و بیشتر کشاورزان در زمینه های کشاورزی و کشت محصولات تولیدی می کنند. باغبانی با روش های سنتی از طرفی اکثر کشاورزان کوچک، روستایی هستند و سودشان کم است که در کنار این عوامل ما را به حلقه مفقوده بخش کشاورزی تبدیل می کند.

وی ادامه داد: در بخش کشاورزی 5 عامل مهم و تاثیرگذار شامل تحقیق، آموزش، اجرا و ترویج وجود دارد و بهره برداران باید به عنوان حلقه واسط با یکدیگر ارتباط ارگانیک یا نیمه ارگانیک داشته باشند، در حالی که این عوامل قطع شده است. و مهمترین عامل این است که رابطه بخش ارتقاء با راس هرم (تحقیق و آموزش) و پایین هرم (خرده‌داران و کشاورزان) ضعیف است.

وی با اشاره به اینکه عدم ارتباط بین بخش های مختلف بخش کشاورزی به گونه ای شده است که رأس هرم بخش کشاورزی (پژوهشی و آموزشی) به دست کشاورزان نمی رسد، افزود: سیستم اداری اجازه استقرار را نمی دهد. نهادهای ارتباطی حضوری مانند سنت قدیمی جهاد که ارتباط چهره به چهره با روستاییان و آشنایی با همدیگر است و به همین دلیل نرخ بیمه نشدن در بین کشاورزان افزایش یافته است.

وی بیان کرد: مالکان خرد از مشکلاتی مانند سرمایه گذاری و تامین نهاده ها رنج می برند و در مواجهه با افزایش ناگهانی هزینه های تولید، درآمد خود را منجمد می کنند و در مسائل بیمه ای نمی توانند مانور دهند. از سوی دیگر، توان مالی کشاورز به حدی کاهش یافته است که او مجبور است برای خرید تضمینی گندم ماه ها صبر کند تا نه تنها خود و اعضای خانواده اش، بلکه محصولات کشاورزی را نیز تامین کند. برای کشاورز به صرفه نیست

این عضو هیئت علمی و استاد دانشگاه درباره نقش دولت در حمایت از کشاورزان توضیح داد: دولت باید برای رسیدن به بیمه 100 درصدی کشاورزان قدم برداشته و تلاش کند زیرا کشاورز زحمتکش فرصت توجه به مسائل روزمره و مقررات جدید را ندارد. به همین دلیل دولت باید برای کشاورزان در حوزه حمایت از بخش کشاورزی اعم از بهداشت و درمان و محصولات کشاورزی تحت پوشش بیمه ملی قرار دهد تا کشاورز مطمئن باشد که بیمه درآمدی بتواند هزینه های درآمدی کشاورز را پوشش دهد. . خانواده در زمان حوادث و خشکسالی پیش رو.