«رسولی» قربانی «ماکت مدیریتی» حدادی نشود/ به حال این ورزش باید گریست! – یورنا

رسولی، دارنده مدال طلای پرتاب دیسک بازی های آسیایی در هانگژو، خیلی زود رقیب سابق خود را که اکنون رئیس فدراسیون است، به چالش کشید.

به گزارش سرویس ورزشی یورنا، چند روزی از اختلاف حسین رسولی و فدراسیون دوومیدانی به ریاست احسان حدادی می گذرد. این موضوعی است که روز گذشته احمد دنیامالی وزیر ورزش با اشاره به فیلم کوتاه منتشر شده توسط حسین رسولی و عصبانیت او از اخراج قهرمان دیسک آسیا به دلیل انتقاداتش از فدراسیون دوومیدانی، واکنش نشان داد. گفت: اینها عزیزان و فرزندان من هستند، ما هستیم و وقتی دیدم ورزشکارمان گریه می کند گریه کردم، این مسائل نباید در جامعه ورزش مطرح شود.

وزیر ورزش ادامه داد: با این حال وقتی این مسائل پیش می آید نباید از کنار آن گذشت. حتما رسیدگی خواهیم کرد. ما رئیس فدراسیون (احسون حدادی) را داریم که خودش قهرمان المپیک است و سال ها در این رشته باعث افتخار کشور شده است. ما قطعا برای هر یک از فرزندانمان ارزش قائل هستیم. چون این بچه ها ما را قابل احترام می کنند. تمام تلاش ما این است که بچه ها موفق شوند.»

باید تاکید کرد که نباید از چنین موقعیت هایی اجتناب کرد. این اتفاقات خیلی زیاد است. در واقع بی توجهی و توجه «مادی و معنوی» به ورزشکار یکی از مسائل مهمی است که موجب دلسردی و کسالت می شود.

حقیقت این است که باید به کینه ورزشکار توجه کرد، اما گاهی کینه هایی که منفجر نمی شود و کسی از کینه های پنهان ورزشکاران و قهرمانان خبر ندارد مهمتر و کلیدی تر است. زیرا این دلیلی بر انکار مشکلات و شرایط مساعد ورزش ما نیست. همین دو روز پیش ترانه احمدی دارنده مدال نقره بازی های آسیایی هانگجو در گفت وگویی گفت: بعد از مسابقات جهانی ایتالیا که در رشته آزاد مدال طلا را به دست آوردم علاوه بر جایزه 50 میلیون تومانی که فدراسیون به من مدال داد، من در جای دیگری بودم و شرایط سختی برای ادامه تمرین در این مسابقات دارم، متاسفانه چرخ های اسکیت من مجروح شده اند و خرید یک پکیج کامل حدود 30 میلیون تومان است که برای خانواده مقرون به صرفه نیست، اکنون در اصفهان تمرین می کنم و به دلیل فرسودگی لاستیک ها مرتب به باشگاه می روم. متاسفم که این باعث آسیب دیدگی من شد.”

نیازی به ذکر نام و گلایه نیست اما در چند سال اخیر ورزشکارانی بوده اند که به دلیل بی تفاوتی مالی و اخلاقی در اوج دوران قهرمانی همه چیز را به خود داده و با آن روبرو شده اند. کارگری و به تجارت رفتند. در عین حال می توان تاکید کرد که هیچکس حامی ورزشکار معاند یا زیاده روی نیست و اگر حسین رسولی به گفته مسئولان فدراسیون دوومیدانی رفتار یا توقعاتی فراتر از استانداردها و نظم صحیح داشته باشد، باید رفتار کند. به درستی درمان شود. به خصوص که رئیس فدراسیون احسون حدادی است. قهرمان سابق که به گفته خودش فردی گران قیمت بود. او در دوران قهرمانی خود بارها درخواست برگزاری اردو و تمرین در خارج از کشور را داشت و البته همیشه به یک مربی فداکار نیاز داشت.

احسان حدادی در المپیک 2012 لندن در ماده پرتاب دیسک به مدال نقره ارزشمندی دست یافت که می توانست نقطه عطفی در دو و میدانی ایران باشد اما نشد. از طرفی چهارمین تلاش المپیکی خود را در توکیو انجام داد و از 32 پرتاب در رده 26 قرار گرفت. حدادی اگرچه سال ها در رشته پرتاب دیسک در سطح آسیا تسلط داشت، اما می توان او را یکی از معدود ورزشکارانی دانست که سال ها و حتی تا پایان عمرش از یک مدال نادر یا یک هدف مهم و تاریخی لذت می برد.

با همه این حرف ها رسول 25 ساله ورزشکاری است که در بازی های آسیایی هانگژو نشان داد ستاره دیگری در دو و میدانی کشورمان ظهور کرده است. او در حال حاضر رئیس فدراسیون دو و میدانی و پرتاب آن دوره است، البته در روزهای پایانی قهرمانی اش عقب بود و خودش هم به مدال طلا و نقره رسید. بنابراین وقتی حتی وزیر ورزش هم احساس می کند، فقط گریه یک ورزشکار و قهرمان نیست، بلکه گریه ورزش ایران هم هست. امید است حسین رسولی در صورت بی انضباطی رفتار خود را اصلاح کند و به گونه ای با شرایط روبرو شود که قربانی نوع و شکل مدیریت یک ورزشکار سابق نشود.