برخورد با بهائیان شورشی تدبیر میرزا تقی خان (امیرکبیر) در جهت منافع ملی ایران بود

گفتگو

حامد فرناک محقق و نویسنده در گفت و گو با مقدار وی در خصوص تاریخچه بهائیت و بابیان در ایران و درگیری های شاهزاده کبیر با این فرقه گفت: در زمان ناصرالدین شاه گروهی به نام «باباط» تشکیل شد که سعی در سرنگونی حکومت قاجاریه و تأسیس آن داشتند. دولت قاجار حکومت بابیان در ایران دست به اقدامات تروریستی و مسلحانه زد. این شماره در مقالاتی در فصلنامه بهائیت پژوهی منتشر شده است.

وی ادامه داد: فرقه بابیه حکومت ضعیف قاجار در اواخر سلطنت محمدشاه و اوایل سلطنت ناصرالدین شاه را زمان مناسبی برای کودتا و قدرت نمایی می دانستند زیرا در این شرایط کشور از سوی دیگر تزار روسیه نیز با انعقاد قراردادهای چای گلستان و ترکمنستان را تضعیف کرد.

فرنق به رویکرد مسلحانه فرقه بابیه اشاره کرد و افزود: چون کشور در شرایط سختی قرار داشت و نیروی نظامی قادر به تامین امنیت نبود، نیروهای مردمی به حمایت از نیروهای دولتی ایستادند. مبارزه مسلحانه ای که در آن زمان توسط بابیان آغاز شد، تنها به کشته شدن مردم عادی و نیروهای دولتی منجر شد و بابیان را نیز فریب داد.

این پژوهشگر علت تنفر مردم از این گروه را ارزیابی کرد و گفت: مبارزه مسلحانه به نفع مردم و بابیان نبود. از سوی دیگر، این درگیری ها خسارات زیادی به صفوف بابیان وارد کرد که در نقاط مختلف جنگ را آغاز کردند و تلفات زیادی در بین نیروهای دولتی و مردم به همراه داشت.

وی به درگیری های پر جنب و جوش میرزا تقی خان (امیر کبیر) با بهائیت اشاره کرد و گفت: امیرکبیردر مورد بابیان اقدامات ویژه صورت گرفت. در آن زمان امیرکبیر به دلیل حساسیت شرایط کشور و حفظ حضور ایران تصمیمات خود را گرفت و مبارزه با بهائیان را در اولویت قرار داد و دو سال بعد شکست سختی را بر آنان وارد کرد.

الفرنق تصریح کرد: در آن زمان بابی ها در یکی از اقدامات سازمانی خود اقدام به ترور ناصرالدین شاه کردند که عملیات تروریستی به نتیجه نرسید و این خطر آنها را برای شاه نشان داد. از این رو با این فرقه به شدت برخورد شد و بسیاری از این افراد دستگیر و به زندان محکوم شدند.

وی ادامه داد: «بهاءالله رهبر فرقه بابیه با وساطت دولت روسیه که در آن زمان در ایران حق تسلیم را گرفته بود توانست از اعدام بگریزد و سرانجام به عثمانی تبعید شد. امپراتوری بهاءالله فهمیده بود که فعالیت نظامی در ایران هیچ سودی برای او و فرقه اش نخواهد داشت و از سوی دیگر، مردم و علما با آنها برخورد خواهند کرد. از آنها متنفر باشید و با این فرقه برخورد نخواهید کرد.

وی همچنین افزود: حضور بهائیت و اطرافیانش در امپراتوری عثمانی و همجواری این کشور با تفکر غربی، رهبران بهائی را بر آن داشت تا مفاهیم جدیدی را در تفکر خود مطرح کنند. آنها برخی مضامینی را که پس از انقلاب فرانسه در اروپا رواج داشت، مانند آزادی اجتماعی، برابری زن و مرد، تعدیل اقتصادی، صلح جهانی، محکومیت جنگ و… را شعارهای بهائی می دانند و خود را صلح طلب می دانند. آنها نامی به آن دادند و به نظر می رسد این رویکردی است که بها در پیش گرفته است.

الفرنق توضیح داد: البهایی با انتخاب شعارهای رنگارنگ وارد کارزار شد! آنها اعلام کردند که اعتقادی به قدرت نظامی و سیاسی ندارند و بیشتر به عنوان یک گروه معنوی در جامعه فعالیت می کنند! اما در نهایت حکومت جهانی هدف خود و خصوصی آنهاست، به همین دلیل برنامه هایی برای ریاست بیت العدل برغان دارند، هر چند در حال حاضر زمینه برایشان فراهم نیست.

وی درباره جامعه بهایی گفت: بهائیان با وجود تلاش های تبلیغاتی فراوان هرگز نتوانسته اند جمعیت زیادی را به خود جذب کنند. شایان ذکر است که سخنان و تفکر آنها در اروپا و کشورهای غربی جذابیت خاصی ندارد و تبلیغات آنها بی نتیجه است. اما تبلیغات فریبنده آنها بر روی کودکان و نوجوانان کشورهای جهان سوم و ایران می تواند جذاب به نظر برسد و تصویر اولیه خوب و جذابی را برای مخاطب ترسیم کند.

انتهای پیام/