افزایش حجم نفت درجا و ذخایر اولیه مناطق نفت‌خیز جنوب 

یورنا- علی رضا دانشی، مدیرعامل شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب از افزایش ذخایر نفت در محل، قابل استحصال و ظرفیت بالقوه تولید (PGC) در این شرکت خبر داد و گفت: مناطق ملی نفت خیز جنوب. به عنوان مهم ترین شرکت ملی نفت ایران، در جایگاه مهمی از وظایف و مسئولیت ها قرار دارد. از جمله دارایی های این شرکت حدود 45 میدان با تنوع هیدروکربنی مختلف و 60 مخزن می باشد.

وی افزود: پس از تشکیل دولت سیزدهم، مناطق نفت خیز جنوب در زمینه های مختلف، طرح های متعددی برای پویایی، رشد و تعالی صنعت نفت تدوین کردند که حاصل آن ابعاد مختلفی بود. از جمله این طرح ها می توان به پایداری، افزایش تولید و رفع مشکلات مربوط به تاسیسات، مخازن و چاه ها اشاره کرد.

مدیرعامل شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب به فعالیت واحد مهندسی نفت در این شرکت به عنوان یک مرکز علمی و تخصصی اشاره کرد و گفت: طی برنامه ریزی هایی که در این واحد انجام شد، آخرین اطلاعات و نقشه های میادین نفتی انجام شد. بررسی، روغن در محل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و تجزیه و تحلیل های جدید با نگاه دقیق و مهندسی انجام شد.

دانشی ادامه داد: حجم نفت در محل و ذخایر قابل استحصال در مخازن نفتی اهواز آسماری، پنجستان اهواز، آب تیمور-پنگستان، منصوری پنجستان، بلورود آسماری، شهبازان، بی بی حکیمه (آسماری و پنجستان) و گچساران خامی شاهد جهش بود. رشد در طول سال و حجم ذخایر نفتی در محل و اولیه به ترتیب 14.89 و 6.1 میلیارد بشکه افزایش یافت، به عبارت دیگر میزان ذخایر نفت در محل و ذخایر اولیه. شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب مناطق باربری در سال 1401 به ترتیب 4.1 و 7.4 درصد افزایش یافت

وی تصریح کرد: اهمیت این افزایش ذخایر زمانی مشخص می شود که آن را با کل ذخایر قطعی چند کشور مقایسه کنیم به عنوان مثال کل ذخایر قطعی الجزایر 12 میلیارد، نروژ 8 میلیارد، عمان 5.5 میلیارد و مالزی است. 3.6 میلیارد بشکه است. این افزایش ذخایر معادل 6 سال حداکثر تولید در مناطق نفت خیز جنوب است.

مدیرعامل شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب تصریح کرد: در سال 1402 هجری شمسی با افزایش ذخایر قابل استحصال، ظرفیت بالقوه تولید در مخازن نفتی مناطق نفت خیز جنوب به 308 هزار بشکه در روز افزایش یافت که حاکی از 9 درصد است. افزایش این تعداد برای مخازن تحت کنترل

دانشی همچنین افزود: روغن موجود در مخزن در واقع حجم کل نفت مخزن است که بر اساس اطلاعات گرفته شده از مخزن محاسبه و با اطلاعات جدید (تزریق گاز یا تزریق آب) قابل تولید در طول عمر به روز می شود. از تانک

وی با اشاره به اینکه تمامی طرح های توسعه مخازن وابسته به ظرفیت بالقوه تولیدی میدان PGC است و موتور محرکه این سازمان محسوب می شود، گفت: هرگونه برنامه ریزی برای فعالیت های معدنی سطحی و زیرزمینی بر اساس این تعداد برنامه ریزی شده است در واقع دبی بهینه محاسبه شده از نقطه نظر فنی و اقتصادی. پیش بینی تولید مخزن بوده و تمامی برنامه های تولید (کوتاه مدت و بلند مدت) برای دستیابی به این ظرفیت بالقوه اجرا می شود.

انتهای پیام/