اثبات مالکیت ایران بر جزایر سه‌گانه به‌روایت اسناد اروپایی – یورنا
ظهور دولت‌های نوظهور در خلیج فارس، این دولت‌ها را که به دنبال ایجاد هویت تاریخی، سیاسی و فرهنگی برای خود هستند، بر آن داشته است که ادعاهایی خلاف واقعیت و تاریخ داشته باشند، از جمله ادعای مالکیت امارات. سه جزیره مار کوچولو، مار بزرگ و ابوموسی در طول سالیان متمادی بارها تکرار شده و توسط برخی کشورها از جمله آمریکا و چین حمایت شده است. یکی از نکات جالبی که حمایت چین از تقاضای امارات را به ذهن متبادر می کند، استفاده از اصطلاح ساختگی «خلیج عربی» به جای «خلیج فارس» در رسانه ها است که در دایره المعارف بزرگ اسلامی آمده است: در حوزه رسانه، حتی در سال 1977/1356 پس از میلاد هرگز نامی ذکر نشد، «عربیه» جعلی برای این واژه استفاده نشد و خبرگزاری شین هوا (چینی) اولین خبرگزاریی بود که از این عنوان استفاده کرد.
وجود مین های ارزشمند دریایی و زمینی و کشف میادین نفتی جدید باعث شده است که این ادعاها علیرغم وجود اسناد تاریخی تکرار شود. ابوموسی جزیره ای است که در منتهی الیه جنوب ایران در خلیج فارس قرار دارد و از این نظر اهمیت سیاسی و استراتژیک خاصی دارد، اما از چه زمانی امارات ادعای مالکیت این سرزمین را کرده و چرا ادعای آن مورد حمایت برخی کشورهای غربی قرار گرفته است. و حتی کشوری مثل چین؟ بررسی‌های تاریخی نشان می‌دهد که در ایجاد این ادعا، مطابق با سایر درگیری‌های عموماً موجود در کشورهای منطقه، ردپای انگلیسی‌ها به وضوح دیده می‌شود.
ابوموسی از لحاظ تاریخی پیوند تنگاتنگی با تاریخ جزیره کیش دارد و پیرو و پیرو تمدن جزیره کیش و توسعه آن است. اما تمام جزایر خلیج فارس از قدیم الایام تحت فرمانروایی فرمانروایان ساحلی و جنوبی ایران بوده است، چنانکه ابوموسی تا زمان انقراض حکومت یواسیم تابع بندرلنگ بوده است.
در مدخل دایره المعارف بزرگ اسلامی، منشأ اختلاف و ادعای امارات چنین بیان شده است: در سال 1304 هجری قمری، محمدمهدی مالک تاجر بوشهری که به کمک احمد به حکومت بندر لینگا منصوب شد. . خان کبابی حاکم بندرعباس و شیخ زاید بن خلیفه شیخ بندر ابوظبی از بندر لینگا بر جاوه حکومت کردند و جزایر متعلق به آن را برداشتند و کنترل آن مناطق را کاهش دادند. پس از این ماجرا، حاج محمد مهدی پرچم ایران را بر فراز بنادر لنگ، جارک و جزایر ابوموسی و سیری به اهتزاز درآورد. اما شیخ شارجه شروع به استخراج خاک سرخ این جزیره متعلق به ایران کرد و به انگلیسی ها فروخت و چون با مخالفتی مواجه نشد، به تدریج در آن جزیره ادعای ارضی کرد و با سوء استفاده از غفلت، آن جزیره را اشغال کرد. از انگلیسی ها مقامات سابق ایران
داستان اشغال تدریجی
روند این تصرف تدریجی به حدی بود که در 24 ربیع الاول 1322 وزارت گمرک و پست به عین الدوله (نخست وزیر وقت) اطلاع داد که بنا به گزارش آقای دامبورن رئیس بنادر. در خلیج عربی، گمرک نیز از شیخ راس الخیمه خواستار مالکیت جزیره تمپه شده بود، زیرا شیخ شارجه (شارجه) مالکیت جزیره ابوموسی را در دست گرفت و پرچم خود را حدود یک ماه بعد در ربیع در آنجا نصب کرد. الآخر 26، 1322، در پاسخ. در اعتراض به اعتراض دولت ایران، نامه ای از سفارت انگلیس به عنوان وزارت خارجه دریافت شد که در آن آمده بود که دولت ایران دلایل خود را مبنی بر ادعای آن دولت مبنی بر مالکیت اینها ارائه می کند. دو جزیره بر ادعای شیخ شارجه (شارجه) ارجحیت داشت که (از طریق سفارت انگلیس) به دولت هند فرستاده شود.
رد پای صدام و روباه پیر در جعل نام خلیج فارس
یک سال بعد در 28 ربیع الاول 1323 نامه دیگری از سفارت انگلیس به وزارت خارجه رسید که در آن به من اطلاع داده شد که طبق گزارش شخصی و تحقیقات انجام شده توسط سرگرد کاکس، اخبار مربوط به ساخت و ساز ساختمان های شیخ شارجه در جزیره تنب به دست دولت ایران رسیده بود و این کاملاً نادرست بود. در همین نامه مایه تاسف است که «افراد جناب آقای داراباجی بدون اینکه به خود زحمت دهند که آیا حقیقتی در این شایعات وجود دارد یا خیر، با تلگراف به دولت مرکزی اطلاع دهند که عامل مشکل و وارث خطا در میان است. دولت باید دوست باشد. محتوای این نامه به وضوح نشان می دهد که سفارت بریتانیا مالکیت ایرانیان بر جزیره تنب (و در نتیجه جزیره ابوموسی) را پذیرفته است.
پیشنهاد بدخواهانه انگلیس به مالک برای طلاق از ایران
در این دوره مقامات انگلیسی بارها به دولت ایران پیشنهاد کردند که پرچم خود را از جزیره سیری و شیخ شارجه از تنب و ابوموسی تا مشخص شدن مالکیت این جزایر به طور موقت حذف کند. اما شاه ایران این پیشنهاد را به شدت رد کرد و به مشاور خود یادآور شد: این دو جزیره ملک مطلق دولت ایران است در این صورت چگونه می توان دولت انگلیس را در عالم دوستی راضی کرد که ما مالکیت مطلق خود را بر آن واگذار کنیم. آنها؟ شیخ و پرچم را در آنجا برافراشت. باز هم صحبت کنید و ما به هیچ وجه از حق خود نمی گذریم.
نقشه های تاریخی اروپا در این باره چه می گویند؟
امارات این بار درخواست خود را برای همکاری با اتحادیه اروپا تکرار کرد. در عین حال نقشه ها و اسناد تاریخی جمع آوری شده در کشورهای اروپایی آن، حاکمیت ایران بر این جزایر را تایید می کند.
محمدرضا سحاب، مدیر مؤسسه جغرافیا و نقشه برداری سحاب در گفت وگو با تسنیم به این قسمت از ماجرا اشاره کرد و گفت: این جزایر متعلق به پنج هزار سال پیش ایران بوده است. زمانی که امارات متحده عربی و دیگر کشورها در جنوب خلیج فارس وجود نداشتند. این کشورها در سال 1970 متولد شدند.
به گفته وی؛ در نقشه های تاریخی، تمامی سواحل جنوبی و شمالی خلیج فارس جزئی از ایران محسوب می شوند. یعنی خلیج فارس را در قلب ایران می بینیم نه اینکه در جنوب آن واقع شده باشد. اما انگلیسی ها در دوره قاجار دست به توطئه زدند و مدعی شدند که دزدان دریایی که در سواحل جنوبی حضور داشتند امنیت آنها را از بین برده اند. در واقع ما کتابی به نام ساحل دزدان دریایی داریم که در آن این داستان روایت می شود. انگلیس از ناصرالدین شاه می خواهد که از نیروی دریایی انگلیس در این منطقه محافظت کند تا دزدان دریایی نتوانند به کشتی های آن حمله کنند، اما شاه ایران قبول نمی کند و می گوید ما امکانات لازم را نداریم. در آن زمان قراردادی بین انگلستان و شاه ایران منعقد شد که بر اساس آن انگلستان از آن منطقه حفاظت می کرد; آنها در واقع از طریق این قرارداد به خلیج فارس نفوذ می کنند.
این نقشه مربوط به ساحل دزدان در لبه جنوبی خلیج عربی است
سحاب افزود: انگلیس پس از مدتی ساحل دزدان را به «شیوخ سازش» تبدیل خواهد کرد. این شیوخ در سال 1970 با تأیید شاه ایران به ایالتی تحت عنوان امارات متحده عربی تبدیل شدند. هر کدام از اینها یک حکومت شیخیه داخلی داشتند که انگلیسی ها آن را «شیخ نشینی» می نامیدند. شیخ قاسمی که الان دادستان است می گوید اینجا خلیج عربی است. او همچنین کتابی با عنوان «خلیج در نقشه‌های تاریخی 1478-1861» منتشر کرد که شامل 99 درصد نقشه‌های او با نام خلیج فارس است و فقط چند نقشه تکراری از خانواده هوندیوس که در تعیین مکان اشتباه کردند. خلیج فارس خلیج عربی (دریای سرخ) با خلیج فارس و بعدها آن را نیز در نقشه ها اصلاح کرده است (شاید جرأت نداشت از کلمه نادرست خلیج عربی برای عنوان کتابش استفاده کند، فقط خلیج را نوشته است!).
نقشه ایران 1747 پس از میلاد توسط امانوئل بوون ترسیم شده است که با عنوان «بحرین باری» ایران (محل فعلی امارات متحده عربی) در سواحل جنوبی خلیج فارس مشخص شده است.
مدیر مؤسسه جغرافیایی سحاب به تلاش های شیخ قاسمی در سال های اخیر برای تغییر هویت تاریخی منطقه اشاره کرد و گفت: شیخ قاسمی با پرداخت یک مبلغ، کنفرانس و نمایشگاهی یک روزه را در دانشگاه مک مستر همیلتون کانادا برگزار کرد. 1 میلیون و 450 هزار دلار که شخصی به نام آقای «اسلوات» پی اسلوات در آن سخنرانی کرد. یک فرد هلندی و نوکر مدعیان نام های ساختگی خلیج عربی و جزایر سه گانه در ازای دریافت پول برای آنها کتاب می نویسد و تاریخ جعل می کند. در این نمایشگاه که توسط شرکت کارتوگرافی هوندیوس لندن منتشر شده است، تنها چهار نقشه نمایش داده شده است. این نقشه ها اشتباهی کشیده شده است یعنی به جای خلیج فارس که خانواده و همکارانش هم متعلق به آن هستند نام خلیج عربی که همان دریای سرخ است را نوشته است. اما نقشه های قبلی و بعدی منتشر شده توسط این شرکت به درستی نام خلیج فارس را به جای آن درج کرده اند. خورشید به خاطر خورشید آمد. این چهار نقشه جعلی را مثل پیراهن عثمان می پوشند و با آن نمایشگاه برگزار می کنند، بدون در نظر گرفتن صدها نقشه تاریخی دیگر.
نقشه ایران 1700 پس از میلاد، توسط یوهان باپتیست هومان، که «بحرین باری» ایران (محل فعلی امارات متحده عربی) را در سواحل جنوبی خلیج فارس مشخص کرده است.
دم خروس را باور کنیم یا قسم عباس را؟
وی ادامه داد: از طریق دانشجویان ایرانی با این همایش آشنا شدم. به آنها گفتم با دوستان کانادایی خود بروید و به قول معروف فروشگاه آنها را منفجر کنید. پس از صحبت های آقای اسلات که مدام «خلیج عربی» را تکرار می کرد، دانشجویان ایرانی گفتند که اگر اینجا خلیج عربی است پس چرا در نقشه های تاریخی از خلیج فارس نام برده شده است؟ دم خروس را باور کنیم یا قسم عباس را؟ در نهایت، آقای اسلات نتوانست آنها را اداره کند. شیخ قاسمی که در آن کنفرانس با لباس اروپایی و نه لباس عربی حاضر شده بود، روی صحنه رفت و به فارسی گفت: «می‌دانم شما ایرانی هستید، یک زمانی می‌گفتیم: خلیج فارس : خلیج عرب. این شخص نمی‌داند که اگر نام خیابانی عوض شود، باید 10 مجوز دریافت کرد.
سحاب خاطرنشان کرد: خاندان قاسمی و اجدادش القواسم و الجواسم در ابوموسی مستأجر بوده و در زمان قاجاریه دام های خود را در آنجا می چراند. حالا می گویند به خاطر این است که مدتی آنجا بودیم و الان برای ماست. کدام مستاجر بعد از مدتی می تواند ادعای مالکیت ملک کند؟!
وی ادامه داد: موسسه نقشه کشی سحاب کتابی را با عنوان «حاکمیت ایران بر جزایر سه گانه» نوشته دکتر پیروز مجتهدزاده به زبان فارسی و انگلیسی منتشر کرد. این اثر حدود 12 سال پیش منتشر شد و در حال حاضر در بازار نشر کمیاب است. این کتاب به تمام مسائل مربوط به سه جزیره می پردازد.
بخشی دیگر از صحبت های سحاب به اسناد و نقشه های تاریخی اروپا در این زمینه اختصاص داشت. وی در این باره به تسنیم گفت: اروپایی ها تابع منافع خود هستند. اکنون تجارت آنها با امارات افزایش یافته و ما را تحریم کرده اند. اینها نوکر پول هستند و به تاریخ اهمیت نمی دهند. در سواحل جنوبی خلیج فارس دو دریا داریم. یکی از آنها جزیره بحرین و دیگری “بحرین باری” است. ساحلی که اکنون امارات نامیده می شود، «بحرین باری» نام داشت. و در نقشه های اروپا در محلی که اکنون امارات نامیده می شود به فرانسوی نوشته شده است: Roi de Perse / Roium de Perse / Empire Perse که به معنی پادشاهی ایران است. قدمت این نقشه ها به قرن 18، 19 و اوایل قرن بیستم باز می گردد.
نقشه ایران در سال 1740 ترسیم شده توسط ژیل رابرت دو ویگوند که در آن «بحرین» متعلق به ایران (محل امارات متحده عربی کنونی) در ساحل جنوبی خلیج فارس است.
خلیج فارس بخشی از ماست
سحاب که سال ها در حوزه خلیج فارس فعالیت دارد، حفاظت از خلیج فارس را وظیفه ملی ما دانست و تصریح کرد: انگلیسی ها حرف شیطانی و دروغ خلیج فارس را به دهان اعراب انداخته اند. زمانی که عبدالکریم قاسم در سال 1337 در عراق کودتا کرد، در اولین سخنرانی خود از عنوان جعلی خلیج عربی استفاده کرد و مدعی شد که خوزستان یک سرزمین عربی است.
وی ادامه داد: پس از او جمال عبدالناصر پس از شکست در جنگ شش روزه با اسرائیل، ناسیونالیسم عربی را از مصر به خلیج فارس آورد و این عبارت نادرست را تکرار کرد. همین شخص قبلاً در نامه های خود نوشته بود: من از اقیانوس اطلس تا خلیج عرب هستم. پس از مدتی نوشت: من اقیانوس هستم از اقیانوس اطلس تا خلیج، سپس این عبارت را به این جمله تغییر داد: من اقیانوس از اقیانوس اطلس به خلیج عربی هستم. آنها در واقع اول نام او را تغییر می دهند و سپس به تدریج ادعای مالکیت می کنند.
در خاتمه باید گفت در این گونه مسائل همه مردم ایران باید یک دل و یک صدا با دروغ ها و ادعاهای غیرمنطقی و بی اساس بیگانگان مبارزه کنند. خلیج فارس بخشی از ماست.
